Stacioni-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Mbërritja ime në qytetin N. ishte e përpiktë. Ti ishe lajmëruar nga një letër e padërguar. Ia dole të mos mbërrije në orën e parashikuar. Treni mbërriti në binarin e tretë. Zbritën shumë njerëz. Mungesa ime ecejakej drejt daljes midis turmës. Disa gra më zëvendësuan ngutshëm… Keep Reading
PERSPEKTIVË-Wislawa Szymborska U shkëmbyen si të ishin të huaj, pa një fjalë, pa një nojmë, ajo drejt e në dyqan, ai drejt makinës. Ndoshta të habitur a të hutuar, a ndoshta harruan që për një çast të shkurtër qenë dashuruar përgjithmonë. Megjithatë s’ka asnjë garanci që ishin ata. Ndoshta nga larg, po, por jo… Keep Reading
BASHKËPUNIM ME TË VDEKURIT-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Në ç’rrethana ëndërron ti për të vdekurit? A mendon shpesh për ta para se të flesh? Kush të shfaqet i pari? A është përherë i njëjti? Emri? Mbiemri? Varreza? Data e vdekjes? Kujt i drejtohen? Miqësisë së largët? Farefisit? Atdheut? A thonë se nga vijnë? Kush fshehet… Keep Reading
FUNDSHEKULL- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Duhet të ishte më i mirë se të mëparshmit ky shekulli ynë XX. Nuk do të ketë më kohë ta provojë këtë, vitet i ka të numëruara, hapin të lëkundshëm dhe frymën të shkurtër. Tashmë kanë ndodhur shumë gjëra që s’do duhej të kishin ndodhur, dhe çka duhet të… Keep Reading
Njerëz mbi urë-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Një planet i çuditshëm, me njerëz fort të çuditshëm që janë subjekte të kohës, pa dashur ta pranojnë. Mes mjeteve të tjera të shprehjes së këtij refuzimi, ata bëjnë piktura, si kjo që vijon: Në pamje të parë s’ka asgjë të veçantë. Duket uji. Duket njëri nga brigjet. Një… Keep Reading
BISEDË ME GURIN-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Trokas në portën e gurit. – Jam unë, lermë të hyj. Dua të hyj brenda teje, të hedh një sy, të dëgjoj frymëmarrjen tënde. – Ik, thotë guri, Jam mbyllur me çelës. Edhe i thyer në një mijë copa do rri gjithmonë i mbyllur. Edhe i thërrmuar në… Keep Reading
ZGJEDHJE-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Dua më shumë kinemanë. Dua më shumë macet. Dua më shumë lisat e anës tjetër. Dua më shumë Dickens-in sesa Dostojevskin. Dua më shumë veten që do njerëzit sesa veten që do njerëzimin. Dua më shumë të kem me vete gjilpërë dhe pe. Dua më shumë ngjyrën jeshile. Dua më shumë të… Keep Reading
FËMIJËT E EPOKËS-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Ne jemi fëmijët e epokës, epoka është politike. Të gjitha të tuat, tonat, tuajat aktivitete të përditshme a të përnatshme janë aktivitete politike. Do apo s’do genet e tu kanë një të kaluar politike lëkura jote një ngjyrë politike sytë e tu një aspekt politik. Fjalët e tua kanë një… Keep Reading
FUND DHE FILLIM-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Mbas çdo lufte duhet që dikush të pastrojë. Sepse sadopak rregull nuk mund të vihet vetvetiu. Duhet që dikush të shtyjë gërmadhat deri në anë të rrugëve, që të mund të kalojnë qerret me kufoma. Duhet që dikush të zhytet në kërrlë e në hirna, në sustat e kanapeve,… Keep Reading
DASHURI ME SHIKIM TË PARË-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Ata, që të dy, janë krejt të bindur, se një ndjenjë e papritur i ka kapur. E bukur është një siguri e tillë, por pasiguria është akoma më e bukur. Dhe meqë s’janë takuar kurrë më parë besojnë se asgjë s’ka patur ndonjëherë mes tyre. Po… Keep Reading
