Urrejtja-Wislawa Szymborska Shikojeni sa efikase është ende, si e mban veten në formë urrejtja në shekullit tonë. Me sa lehtësi i kapërcen edhe pengesat më të larta. Sa shpejt turret, si na përndjek. Nuk është si ndjenjat e tjera. Më të vjetra e më të reja njëherësh. E vetme i gjeneron shkaqet që e… Keep Reading
Një ide-Wislawa Szymborska Një ide u faneps tek unë për një rimë? Një poezi? Hëm, mirë – i them – rri aty ndërkohë, do ta bisedojmë. Më fol pak për veten. Dhe ajo më pëshpëriti disa fjalë në vesh. Ah, kështu qenka puna – i them unë – e ndjellë. Këto çështje më kanë… Keep Reading
Jeta e shkurtër e paraardhësve tanë-Wislawa Szymborska Nuk qenë shumë ata që i arritën të tridhjetat. Pleqëria ishte privilegj i pemëve dhe gurëve. Fëmijëria zgjaste aq sa ajo e këlyshëve të ujkut. U desh të nguteshin, të ishin në kohë për të jetuar para se të perëndonte dielli, para se të shtronte dëbora. Trembëdhjetë… Keep Reading
Elozh ëndrrave-Wislawa Szymborska Në ëndërr pikturoj si Vermeer-i. Flas rrjedhshëm greqisht dhe jo vetëm me të gjallët. Ngas makinën, e cila më bindet. Kam talent, shkruaj poezi të mëdha. Dëgjoj zëra jo më të këqinj se ata të shenjtorëve autoritarë. Do habiteshit nga virtuoziteti im në piano. Fluturoj ashtu siç duhet, domethënë; vetëm. Teksa… Keep Reading
Edhe njohuritë e saj rreth përkohshmërisë së ekzistencës njerëzore, ndonjëherë mund të tingëllojnë pothuajse gazmore DANA STEVENS Përktheu: Arlinda Guma Për më shumë se shtatë vjet, që kur e grisa atë nga një botim i dhjetorit të vitit 2004 të revistes “The New Yorker“, unë kam pasur të njëjtën poezi të Wislawa… Keep Reading
Ora katër e mëngjesit-Wislawa Szymborska Ora nga nata në ditë. Ora e përpëlitjes nga njëri krah në tjetrin. Ora e atyre që i kanë kaluar të tridhjetat. Ora e caktuar për këngën e gjelave. Ora kur toka na mohon. Ora kur fryn erë prej yjeve të shuar. Ora e kushedi-nëse-do të mbetet-diçka-nga-ne. Ora e zbrazët.… Keep Reading
Fotografia e 11 Shatorit-Wislawa Szymborska Ata u hodhën nga katet që shpërthyen flakë një, dy, ja edhe njëri sipër tyre, nën ta. Fotografia i fiksoi të gjallë, dhe tani i ruan mbi tokë, drejt tokës. Secili është ende i gjithi me fytyrën e vet dhe gjakun e fshehur mirë. Ka mjaftueshëm kohë para se… Keep Reading
NËN NJË YLL TË VOGËL-Wislawa Szymborska I kërkoj ndjesë rastësisë që e quaj domosdoshmëri. I kërkoj ndjesë domosdoshmërisë nëse e kam gabim. I lyp ndjesë lumturisë që e mbaj për vete. Le të më falin të vdekurit që mezi i sjell në kujtesë. I kërkoj ndjesë kohës për krejt botën që më përvidhet çdo… Keep Reading
QESHJA-Wislawa Szymborska Vajzuken që isha – e njoh, natyrisht. Kam ruajtur ca fotografi nga jeta e saj e shkurtër. Më ka mbetur një përdëllim i gëzuar për nja dy vjershëza. Më kujtohen ca ngjarje. Por, që ky këtu pranë meje të qeshë e të më përqafojë përmend vetëm një ndodhizë: dashurinë fëmijënore të shëmtaraqes… Keep Reading
16 Maj, 1973-Wislawa Szymborska Një nga ato shumëdatat, që nuk të thonë më asgjë. Ku po shkoja atë ditë, çfarë po bëja-Nuk e di. Kë takova, për çfarë folëm, nuk arrij ta kujtoj. Nëse atje rrotull do të ishte kryer ndonjë krim, unë nuk do të kisha patur alibi. Dielli lindi dhe perëndoi përtej… Keep Reading
