Hija-Martin Camaj
Dita u sos në hije. E hija ngrohet mbas flakës së krandeve ndejë në karrige të gdhendun në emblemë të përfrikshme. Hije e ndame prej të gjitha agimeve pushon, thëngjill i zi pa zjarm. Hija s’ka shqisë pos pamjen për dritat e ndezuna ndër shpella mbas ballit, zjarme mbas zjarmesh sa yje njeni mbas tjetrit: për dhunë e mendime të këqija!
Hija s’ka shqisë, vetëm sy për vete!
NJË STUDIM PËR VEPRËN LETRARE TË MARTIN CAMAJT/Ajete Zogaj
Ajete Zogaj “Ka libra që lexohen, ka libra që të vënë në mendime, ka libra që
