POEZIA-Aris Dhikteos Ah ti, Poezi, që veshe dehjen tonë lakuriqe, kur kishim ftohtë dhe kur nuk kishim rrobë të vishnim, kur ëndërronim, sepse nuk ekzistonte një tjetër jetë për të jetuar, nuk do të ketë më re, ku të mund të endim meditimet tona; nuk do të ketë më trupa, ku të mund të… Keep Reading
Jorge Luis Borge Ne jemi koha. E Heraklitit të Errët jemi parabola më e famshme në botë. Jemi uji, nuk jemi diamanti i fortë, uji që humbet dhe jo uji i ndenjur. Jemi lumi dhe jemi greku i vjetër që shihet në lumë. Pasqyrimi i fytyrës ndryshon në ujin e ndryshueses pasqyrë, në qelqin… Keep Reading
VERË E BARDHË RAHOVECI-Xhevdet Bajraj Sa herë që binte në gjumë poeti një muzë e lidhte kalin para derës dhe i hynte në ëndërr zbathur shkelte si gratë kur e shkelin rrushin për ta bërë verë. Një ditë prej ditësh poeti vdiq në gjumë muza mbeti e bllokuar në ëndërr zbathur. E morën poetin… Keep Reading
Lara Vapnyar Kur isha fëmijë kisha një familje kukullash. Ato jetonin në një kuti të kuqe këpucësh, të pikturuar me një çati kafe të errët dhe tenda të verdha, që të ngjante si shtëpi. Brenda saj kishte ca lodra plastike mobilje, plus edhe ca sende të zakonshme shtëpiake të bëra nga unë; një televizor i… Keep Reading
Një Jetë e Vështirë me Kujtesë-Wisława Szymborska Unë jam një audiencë e dobët për kujtesën time. Ajo do që unë të ndjek zërin e saj pa pushim, por unë nervozohem, shqetësohem, dëgjoj dhe nuk dëgjoj, dal jashtë, kthehem, pastaj largohem sërish. Ajo do gjithë kohën dhe vëmendjen time. Nuk e ka problem kur unë… Keep Reading
Një herë të vetme-Klara Koli Një herë të vetme mbështillmë si afshi i erës, si ledhatimi i vdekjes, që të fluturoj mes flakëve të kësaj shkretëtire. Një herë të vetme, mos e lër festën tonë përgjysmë, dehu për çdo natë poshtë syve të mi, qelizat e mia do fryheshin si tullumbace perle. Një herë… Keep Reading
NË KAFENENË BALLKANIKE-XHEVDET BAJRAJ Në kafenenë ballkanike vdekja ndërroi tavolinën i fishkëlloi vetë Zotit dhe porositi masakër shqiptare të pjekur në zjarr shtëpish Femijët me nga një grusht plumba në gjoks ikën në parajsë mbetën vetëm varret e vockla të tyre si farë e ndërgjegjes njerëzore Në këtë natë të mbarsur me klithma dhembja… Keep Reading
Henri Michaux Plymit i dhimbte pak gishti. – Ndoshta do ishte më mirë të vizitoheshe te ndonjë mjek, i thotë e shoqja. Nganjëherë mjafton një pomadë… Dhe Plymi shkon te mjeku. – Gishti duhet prerë, thotë kirurgu. Me anestezi, do zgjasë gjithë-gjithë gjashtë minuta. Meqë ju jeni i pasur, s’keni ç’i doni gjithë këta gishtërinj.… Keep Reading
Poezi nga 𝑀𝑎𝑛𝑢𝑒𝑙𝑎 𝑇𝑜𝑡𝑜 Jo domosdoshmërisht duhet të japësh shpjegime, për ata që nuk e kanë kuptuar atë që krijon a thua. Mund të reagosh dhe të heshtësh për arsyet e tua. Jo domosdoshmërisht duhet të qëndrosh në vende ku thahen lulet e tua. Nuk ekziston një kopsht i vetëm dhe ti, për këtë duhet… Keep Reading
ENRIKE ANDERSON IMBERT (Argjentinë, 1910 – 2000) U ktheva në shtëpi ndaj të gdhirë, me sytë që më mbylleshin nga gjumi. Kur hyra, ishte krejtësisht terr. Për të mos zgjuar kënd, eca në majë të gishtave deri te shkalla kërmill që të çon në dhomën time. Sapo vura këmbën në shkallaren e parë, më kapi… Keep Reading
