Frederik Hetmann Klausi i pëlqen autoambulancat. Ato ecin si furtunë nëpër rrugë. Janë me ngjyrë akull të bardhë. Kanë të pikturuar një kryq të kuq vezullues. Sirena mund të dëgjohet deri larg. Mbi to llamburit një dritë blu. Klausi i pëlqen autoambulancat. Pothuajse sa makinat e policisë. Gjynah që njeriu nuk shikon dot se kush… Keep Reading
Fletëpalosje-Wislawa Szymborska Jam një antidepresiv. Veproj në shtëpi, punoj në zyrë, përballoj provimet, paraqitem në seancë gjyqësore, ngjis me kujdes gotat e thyera- thjesht duhet të më pish, shkrihem nën gjuhë, duhet vetëm të më kaptosh me një gllënjkëz ujë. Di si trajtohet palumturia, si durohet një lajm i keq, si zvogëlohet padrejtësia, si… Keep Reading
Pata menduar se izolimi ishte lumturia-Cesare Pavese (2 Mars, 1936) E dashur Maria, Kur dikush në vend të poezive shkruan letra, ka marre fund. Ah, sa gjë e keqe që është kujtesa. Nxjerr hundën jashtë darkave, e shoh Orionin, ashtu të largët, dhe më kujton një libër që kam lexuar në një tjetër kohë.… Keep Reading
Milan Kundera Amerika është një nga romanet më kuriozë të Kafkës. Por, në të vërtetë, përse ky prozator i ri njëzet e nëntë vjeçar, e ka vendosur romanin e parë në një vend ku s’i ka shkelur kurrë këmba? Kjo zgjedhje dëfton një qëllim të qashtër: për të mos bërë realizëm; apo akoma më mirë:… Keep Reading
Harrim-Janis Ricos Shtëpia me shkallën e drunjtë dhe portokajtë kundruall malit të kaltër. Nëpër dhoma sillen butë rrethinat. Në dy pasqyrat pasqyrohet cijatja e zogjve. Vetëm në mes të dhomës së gjumit janë braktisur dy pantofla pleqsh. Kështu me t’u ngrysur, të vdekurit kthehen në shtëpi për të marrë ndonjë plaçkë të tyre që… Keep Reading
Reiner Kunze Në raftin e vet të librave në konviktin e nxënësve, Mikaeli vendosi në këmbë Biblën. Jo sepse ishte besimtar, por ngaqë më në fund donte ta lexonte njëherë. Megjithatë kujdestari i konviktit i tërhoqi vëmendjen se Bibla nuk kishte ç’të kërkonte në raftin e librave në një konvikt socialist. Refuzoi ta hiqte Biblën… Keep Reading
Më ka zënë një plevit-Fernando Pessoa Më ka zënë një plevit llahtari, e çdokush e di mirë se një plevit lë me pasoja krejt një gjithësi, na armiqëson me jetën, i sjell tështima dhe vetë metafizikës. Gjithë ditën veç kam shfryrë hundët. Koka më dhemb pas qejfit. Ç’mjerim për një poet pa shumë rëndësi!… Keep Reading
Anita Zela Ka ardhur vjeshta edhe këtu, në qytetin që numëron ditët e pritjes për ty me gjethe. Ka ndalur kudo; në pemë, në rrugë e nën hapa. Ti e di, Nju Jorku s’më ka dhënë asgjë, asnjëherë, por tani më jep pritjen të vij tek ti, të kthehesh, të më shkruash, të tregoj ditët… Keep Reading
DISA DUAN POEZINË-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Disa – pra, jo të gjithë. Madje as shumica e të gjithëve, përkundrazi. Dhe pa llogaritur shkollat, ku është e detyrueshme, si dhe poetët vetë, i bie jo më shumë se dy në një mijë. Duan – por duan edhe gjellën me thjerrëza, duan lëvdatat dhe ngjyrën e… Keep Reading
Luan Rama Sapo kisha parë në internet disa xhirime të vizitës së Ezra Pound-it në Paris në vitin 1965. Një xhirim amator me sa duket, i dy shkrimtarëve të rinj francezë, që po e shoqëronin dhe që ishin admiratorë të letërsisë së tij. Pound vinte nga Italia, ku prej shumë vitesh jetonte në Venecia, por… Keep Reading
