PSALM-Wislawa Szymborska-Nobel 1996

 

O sa të depërtueshëm janë kufijtë njerëzorë!
Sa re kalojnë të pandëshkuara,
sa rërë shkretëtire rrjedh nga një vend në tjetrin,
sa guralecë mali futen në gjirin e armikut
me kërcime harbute!

A është nevoja t’i marrësh një nga një zogjtë
që fluturojnë a çlodhen mbi gardhin e ulët?
Le të marrim vetëm një trumcak dhe sakaq
bishtin e ka te komshiu, ndërsa sqepin në vend të vet!
Dhe ç’hidhet e përdridhet, si të mos mjaftonte me aq!

Në luzmën e insekteve do merrja milingonën
që, midis këmbës së djathtë e të majtë të doganierit,
nuk e ndien për detyrë të thotë nga vjen e ku po vete.

Oh sikur të kapje me një vështrim këtë tollovi të pamatë
mbi gjithë kontinentet!
A s’është voshtra që, nga bregu matanë i lumit,
kalon kontrabandë gjethen e saj të njëqindmijtë?
E kush tjetër mund të jetë veç oktapodit krahëgjatë
që shkel të shenjtat ujëra territoriale?

Si mund të flitet për rregull të përgjithshëm,
kur s’mundesh dot të përndash yjet
që të dish më në fund kë ndrit secili syresh?

Ç’të thuash pastaj për mjegullën që bredh nga t’i dojë qejfi?
Për pluhurin e stepave sa gjatë-gjerë,
sikur të mos ishin të ndara mespërmes?
Po për zërat që kumbojnë mbi valët e pakursyera,
cicërima joshëse dhe gugatje shpotitëse?

Vetëm çka është njerëzore mund të na jetë e huaj.
Pjesa tjetër është pyllnajë, gërmim urithi dhe erë.

 

Përktheu: Alket Çani