Pyetjes: “A keni një përkufizim për dashurinë?”, në një intervistë të fundit në ‘The New Yorker”, Ester Perel, psikoterapeute, i përgjigjet:
“Është një folje. Kjo është gjëja e parë që më vjen në mendje. Është një angazhim aktiv i të gjitha llojeve të ndjenjave – ato pozitive, primitive, po dhe ato të neveritshme apo të urryera. Pra është një folje shumë aktive. Dhe shpesh është e çuditshme se mund të jetë si një lloj batice dhe zbatice. Është si hëna. Ne mendojmë që është zhdukur, por papritmas, ajo shfaqet sërish. E sigurt është që dashuria nuk është një gjendje entuziazmi i përhershëm. Unë vet kam tridhjetë e pesë vjet martuar dhe praktikoj terapinë e këshillimit në çift. Kam edhe dy djem dhe dashuria ime nuk është vetëm romantike.
Mendoj se përkufizimi i sotëm për dashurinë duhet të evolojë nga – “Ti je gjithçka”, kur çiftet janë vërtet në ekzaltim të plotë, dhe këtë e sheh në premtimet/zotimet e dasmës, ku çiftet i përbetohen njëri-tjetrit me zotime të tilla si: “Do të të fshij çdo pikë loti që do të rrjedhë nga sytë e tu, para se ti vet ta vësh re që po të rrjedh,” në një zotim më real që mund të jetë:
“Më duhet të pranoj që do të të bëj edhe gjëra të keqija ose të papërshtatshme/të pahijshme, me raste, por edhe rregullisht, në bazë të humorit të ditës që do të kem.”
Përktheu: Meli Ajazi
