Poezi nga Wisława Szymborska

in Letërsi/Përkthim/Tharm by

Poezi nga Wisława Szymborska

Unë e mbaj mend aq qartë –
sesi njerëzit, kur më shihnin mua, e linin fjalën në mes.
E qeshura vdiste.
Duart e të dashuruarve shkëputeshin. Fëmijët vraponin te nënat e tyre.
Unë nuk ua dija as emrat jetëshkurtër.
Dhe atë këngën për një gjethe të vogël jeshile –
askush nuk e mbaroi pranë meje kurrë.

Përktheu: Arlinda Guma

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Latest from Letërsi

Go to Top