Poezi nga Shpëtim Selmani * Dita ishte bërë e bukur, pasi kisha hequr pluhurin nga rafti i librave, po palosja rrobat e gruas, ndërkohë po dëgjoja “Sparklehorse”, (nuk ka gjë më të ndërlikuar se palosja e rrobave të grave), ia dija historinë secilës bluzë, secilës këmishë, secilit fustan, ja, këtë e kishte veshur në… Keep Reading
Vrapimi i gjatë asnjëmilimetërsh-Shpëtim Selmani Vrapo me mua, unë jam muzika e lëkurtë e Morrisonit, jam zëri i pangopshëm i Bob Dylanit, jam varg i zbehur i Cohenit të sëmurë, jam thartësira dhe trishtimi i Guernikës së Pikasos, buzeqëshja falso e Mona Lizës, surrealizmi i çmendur e i pafat i masturbatorit gjigant, kurvëria e… Keep Reading
Poezi nga Shpëtim Selmani * kam parë shumë gra të vetmuara, të bukura, që prisnin me cigare në mes gishtave, nëpër qoshet e pallateve gati të rrënuara, kam parë disa prej tyre tek shëtiteshin nëpër bregun e detit, duke soditur anijet e largëta dhe duke mos menduar në asgjë që shihnin, e terri binte,… Keep Reading
Shpëtim Selmani është ndër shkrimtarët më të mirë të letërsisë shqipe në Kosovë e Shqipëri. Ai ka studiuar për aktrim dhe ka luajtur role në filma e pjesë teatrale me tema të angazhuara. Revista defekt-teknik i drejtoi disa pyetje dhe përgjigjet që ai dha qenë mjaft të sinqerta. Ai thotë midis të tjerash se para… Keep Reading
Poezi nga Shpëtim Selmani Unë jam shkëmb. ndiej rrahjet e erës dhe heshtja është shtëpia ime, ndiej stuhinë mbi mua. Me shekuj rri në të njëjtin vend, më pshurrin qentë e pikëlluar që mendojnë vetëvrasjen, pleqtë ulen tek unë dhe pushojnë, mezi marrin frymë, mbaj në trup grafite politike, kam parë luftëra. gra që… Keep Reading
Letër për Leonard Norman Cohen-in-Shpëtim Selmani Yjet tallen me zemrat tona, poetët e kanë kuptuar deri diku, pastaj e kanë humbur rrugën, si ca burra barkmëdhenj, që gjatë natës shëtitin të vetmuar në bregun e një liqeni. Ngjajnë si vrasës të pikëlluar, që thithin pendim. Poeteshat përpiqen me gjoksin përpara, duke klithur për të… Keep Reading
Poezi nga Shpëtim Selmani Bie një shi i imët. Një sorrë nuk ndalet së ankuari për qetësinë e liqenit. Kamarieri rrapëllin pandërprerë, vetëm atdheu i pulëbardhave është burim i paqes. Ginsberg-u ishte këtu, Neruda, i vetmi që kishte mbetur gjallë në sajë të vjershave. Brodsky e Amichai, Transtromer-i e Hughes-i, Montale e Auden-i. Ndërkohë… Keep Reading
Dhe të gjithë njerëzit që posedojnë atdhe janë të gjorë Shpëtim Selmani A dëshironi ta kuptoni atdheun tuaj? Hipni në avion, mundësisht uluni në business class. Pini sa më shumë venë të bardhë dhe silluni mirë me stjuardesën, është e rëndësishme për atdheun. Pastaj silluni mirë me njerëzit që kanë… Keep Reading
Një poezi për Gjyshin-Shpëtim Selmani Pak vite pas martesës E humbi njërin djalë. Disa vite më vonë e Humbi gruan e tij të bukur. Më pas e humbi babin epik Që ngrohte kockat në diell. Pastaj humbi vëllaun e Vogël përrallor. Këto ditë e humbi Djalin e tij të madh.… Keep Reading
