PRANVERË Kur ktheva kokën ai që kisha hasur udhës kish humbur në mjegull Shiki * Mjegull e mbrëmjes gjërat e shkuara sa të largëta Kito * Lopa që shita po ikën nga fshati nëpër mjegull Hyakuchi * “Era pranverore” thonë zotëria dhe shërbëtori duke ecur së bashku Taigi * Ditë e gjatë m’u lodhën… Keep Reading
QESHJA-Wislawa Szymborska Vajzuken që isha – e njoh, natyrisht. Kam ruajtur ca fotografi nga jeta e saj e shkurtër. Më ka mbetur një përdëllim i gëzuar për nja dy vjershëza. Më kujtohen ca ngjarje. Por, që ky këtu pranë meje të qeshë e të më përqafojë përmend vetëm një ndodhizë: dashurinë fëmijënore të shëmtaraqes… Keep Reading
DIMËR Në kopsht një shekull gjethesh të rëna Basho ~ Në dhomë shkela krehërin e së ndjerës grua – ç’thëllim Buson ~ Pak njerëz – një gjethe bie këtu një tjetër atje Issa ~ Dielli shndrit mbi gurët e shkorretit të tharë Buson ~ Bishti i kalit ngeci te ferrat e shkorretit të tharë… Keep Reading
SHPEJTËSIA E REVE-Yves Bonnefoy Shtrati, xhami pranë, lugina, qielli, Shpejtësia e mrekullueshme e reve. Kthetra e shiut mbi xham, papritmas, A thua se hiçi po vuloste botën. Në ëndrrën time të djeshme Gruri i moteve të shkuar digjej me flakëza Mbi sheshin me pllaka, por pa nxehtësi. Këmbët tona të zbathura e largonin si… Keep Reading
DY FJALË PËR SHPIRTIN-Wisława Szymborska Shpirtin e kemi me hope. Askush s’e ka pa pushim e përgjithmonë. Ditë pas dite, vit pas viti mund të shkojnë pa të. Kur e kur qëndron pak më gjatë në mahnitjet dhe frikërat e fëmijërisë. Kur e kur në çmeritjen e të plakurit. Rrallë ndodh të na ndihë… Keep Reading
PUNËT E MIA-Henri Michaux Rrallë më ndodh të shoh dikë e të mos e rrah. Të tjerëve u pëlqen monologu i brendshëm. Mua jo. Mua më pëlqen të grindem. Ka njerëz që ulen përballë meje në restorant dhe nuk thonë asgjë, rrinë njëfarë kohe, sepse kanë vendosur të hanë. Ja tek është njëri. E… Keep Reading
Marcel Proust Në kohën e asaj paraditeje, kujtimin e së cilës nuk di pse dua ta ngulit, isha i sëmurë, rrija zgjuar gjithë natën, shtrihesha në mëngjes dhe flija gjatë ditës. Por atëherë më ishte shumë pranë një kohë, që shpresoja të kthehej sërish e që sot më ngjan si e jetuar nga tjetërkush, kur… Keep Reading
MOLLËT-Yves Bonnefoy E ç’duhet të mendosh Për këto mollë të verdha? Dje habitnin, duke pritur, ashtu të zhveshura, Pas rënies së gjetheve. Sot po magjepsin, Kaq shumë supet U janë theksuar lehtas Nga një tegel dëbore. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
PËRGJUESIT-Yves Bonnefoy I Ishte një korridor në fund të kopshtit, Ëndërroja sikur kaloja në atë korridor, Vinte vdekja me lulet e saj plot aromë, Ëndërroja sikur ia merrja atë buqetë të zezë. Ishte një etazher në dhomën time, Në mbrëmje hyja, Dhe shihja dy gra të reshkëta Që klithnin mbi drurin e lyer me… Keep Reading
GUR-Yves Bonnefoy Një ngut i mistershëm na thërriste. Hymë brenda, hapëm kanatet, Njohëm tryezën, vatrën, Shtratin; ylli madhohej në dritare, Dëgjonim zërin që do që ta duam Në kulmin e verës Siç luajnë delfinët në ujin pa breg. Le të flemë, pa u njohur. Gji më gji, Frymë më frymë, dorë më dorë pa… Keep Reading
