DY FJALË PËR SHPIRTIN-Wisława Szymborska

 

Shpirtin e kemi me hope.
Askush s’e ka pa pushim
e përgjithmonë.

Ditë pas dite,
vit pas viti
mund të shkojnë pa të.

Kur e kur
qëndron pak më gjatë
në mahnitjet dhe frikërat e fëmijërisë.
Kur e kur në çmeritjen
e të plakurit.

Rrallë ndodh të na ndihë
në bezditë e përditshme,
si zhvendosja e orendive,
mbartja e bagazheve
apo ecja udhëve me këpucë që vrasin.

Kur duhen mbushur pyetësorë
dhe duhet grirë mishi,
e ka ditë pushimi.

Kaq shumë e do heshtjen
sa s’është kurrë e sigurt në merr pjesë
qoftë edhe veç në njërën
prej bisedave tona të panumërta.

Kur trupi na bie nga dhimbja në dhimbje,
na lë tinëz pendët.

Aspak mikpritës:
s’i pëlqen hiç të na shohë mes turmës,
i ndjellin krupën
intrigat dhe garat tona meskine.

Hareja dhe trishtimi
për të nuk janë dy ndjenja të ndryshme.
Vetëm kur ato puqen së toku,
bëhet i pranishëm.

Mund t’i zëmë besë
kur s’jemi të sigurt për asgjë
dhe kureshtarë për gjithçka.

Ndër sendet
i pëlqejnë sahatet me lavjerrës,
pasqyrat që punojnë me zell
edhe kur nuk sheh askush.

Nuk thotë kurrë nga vjen
dhe as kur do zhduket sërish,
ndonëse qartazi këto pyetje i pret.

Mund të thuhet se
ashtu siç ia kemi nevojën,
edhe ne, kushedi,
i hyjmë në punë për diçka.

 

Përktheu: Alket Çani