HËNË E NGRIRË-Mario Benedetti Me këtë vetmi të pabesë të shurdhët me këtë vetmi me rënga të shenjta me ulërima të largëta me heshtje të përbindshme me kujtime të ngrira me net për të tjerët me sy të shqyer me këtë vetmi të zbrazët që s’të lypset fare mundet nganjëherë ta kuptosh dashurinë. … Keep Reading
MBI LETRAT E DASHURISË-MARIO BENEDETTI Një letër dashurie nuk është një kartë dashurie Një letër dashurie nuk është as një kartë pastorale apo krediti, pagese apo porosie përkundrazi ngjason me një letër strehimi meqenëse tani gëzimi apo trishtimi marrin guximin të shkruajnë një letër dashurie kjo ndodh pasi në zemër të natës shfaqet euforia… Keep Reading
SINDROMË -MARIO BENEDETTI Pothuajse i kam ende të gjithë dhëmbët po ashtu të gjithë flokët dhe fare pak thinja ende mund të bëj dhe të zhbëj dashuri dhe shkallët mund t’i ngjit dy nga dy, mund të vrapoj dyzet metra pas autobusit dhe nuk duhet të ndihem fare plak por ajo që më mërzit… Keep Reading
MARIO BENEDETTI Ç’do të ndodhte nëse një ditë zgjohemi dhe e kuptojmë se jemi shumica? Ç’do të ndodhte nëse papritur të gjithë, të gjithë sa jemi, të gjithë, jo ca, jo disa, por të gjithë, nuk pajtohemi me një padrejtësi, me një të vetme? Ç’do të ndodhte nëse shumëfishohemi, mblidhemi, në vend që të vazhdojmë… Keep Reading
PRES-MARIO BENEDETI (Montevideo, 1920 – 2009) Të pres kur nata të ketë aguar, psherëtima shpresash të copëtuara. Nuk besoj se do të vish, e di, e di se s’do të vish. E di se largësia të lëndon, e di se netët më të ftohta janë, e di se tanimë ti nuk je. Mendoj se di… Keep Reading
MARIO BENEDETTI (Montevideo, 1920 – 2009) Duke qenë e vetmja femër midis gjashtë vëllezërve, më mbanin si ujët e paktë në familje. Vëllezërit më kishin (ende më kanë) të shtrenjtë, veç më bezdisnin shumë me ato shakatë e tyre të rënda mbi veçoritë e gjendjes sime femërore. Shkëmbenin qyfyre me njëri-tjetrin duke më shpotitur mua,… Keep Reading
