Vraga e së paimagjinueshmes-Klara Koli Kur shoh natën me yje një deve më kalon nën diafragmë.Në kupolën e shpirtit tim— gunga e sajpërkundet si palmë.Me nxehtësinë e kësaj zemremund të shkrij të çeliktën e anijeve,gjithë zajet e plazhit mund t’i bëj qelqurinapër të formuar një puthje lamtumire mbi rërë, ç’lojë e rrezikshme!Tërhuzem që sytë e mi ende… Keep Reading
Për të degdisur fundin-Klara Koli Më rrëshqet duarveylli bishtsalamandërme të cilin doja të zbukuroja dhjetorin e ditëve të mia,për të cilin gëzimin do ta ngjisjanë krye të shtatë qiejvepër t’i dhënë pakëz jetënjë kohe që vdiq në oborrin e festës.Më kot shtrihem nën këmbët e thikëtatë torturës, as vetë nuk e kuptoj.Digjem teksa gjithçka ka… Keep Reading
Lutja/Klara Koli Në këtë kohë të athëtirtëmë ndih o qiell,merr peshqirin që than më mirë ujërat e kësaj plagee dëgjomë siç dëgjon zemra imezërat e fshehur ndër ëndrra.Ëmbëlsues për jetën,në këtë lojë me gjëra që shkojnë e vijnë,një nënkresë lumturieku të mbështes kokën herë pas here,për t’i thënë mëngjesit deri në mbrëmje, po jetoj. Një… Keep Reading
Po të jem një gotë me flakë/Klara Koli Po t’i kem lotët të padukshëm,krijoj Brahmaputrën deri në këmbët e tua,deri në shtizat e hedhura mbi divanin tënd.Po ta kem trupin prej cope,një rrobaqepëse bujare do t’jem bërë,do të kem prerë gjithë copën e bukurnë zemër të zemrës dhe do të ta kem dhuruar,paçka se do… Keep Reading
Lëkura e pjeprit-Klara Koli Një gropëz pendese po t’i hapejmes kraharorit atij,do bëhesha ajo merimangaqë hiqet zvarrë në rrobat e tij,deri kur një njeri nga ishulli i të marrëvetë merrte megafonin e të thoshte,dashuria ta bëri lëkurën e zemrëssi të pjeprit, po ti nuk pyete asnjëherë,gërmove për të gjetur një galeri,një galeri që e… Keep Reading
Ëndërr e zmadhuar-Klara Koli Zmadhohet ëndrra imepër të kthyer atë që nuk kthehet,bëhet më e madhe se shkretëtira.Sikur ta dija që dashuria i largonte njerëzit,do jetoja në mes të savanës,me bishtin e palloit do bëja fresk,që të thaja lotët nga sytë.Gjithë kaktusët e botësmbijnë nën lëkurën time qëkur ai iku.Kam frikë të lutem për dikë… Keep Reading
SPIRALJA E LLAVËS-Klara Koli Spiralja e llavës rrethon dy rrathët e syve të mi në qendër të llambës së mbushur me det. S’di ç’t’i bësh asaj që ndien, që asfaltin e ndan përgjysmë si çokollatë, timonin e kthen nga retë, rrugës për te krijesat me fije qelqi në trup. Dhe kokën ke për të… Keep Reading
Një herë të vetme-Klara Koli Një herë të vetme mbështillmë si afshi i erës, si ledhatimi i vdekjes, që të fluturoj mes flakëve të kësaj shkretëtire. Një herë të vetme, mos e lër festën tonë përgjysmë, dehu për çdo natë poshtë syve të mi, qelizat e mia do fryheshin si tullumbace perle. Një herë… Keep Reading
