Kur ikëm-Edvin Thomollari

Kur ikëm,

Lamë korridoret me erë kanelle

Dhe jastëkët me përralla.

Lamë festën e Shën Mërisë

Dhe gurin e kripës,

Lamë fundin e gushtit

Dhe shumë stinë të tjera.

Lamë hijen e lajthive

Dhe qershitë e qershorit.

Lamë copën e qiellit

Me gjithë yjet dhe manushaqet pa erë.

Lamë malin, malet nuk ikin.

Kur u kthyem,

Gjetëm malin, malet nuk ikin.

Gjetëm murin e rënë të shtëpisë

Dhe arrën e madhe me hijen e saj.

Gjetëm bredhin e gjatë të rrëzuar nga frika

Dhe rrufetë që ai kurrë nuk i tërhoqi.

Gjetëm blirin e pambledhur

Dhe manat e pjekur të rënë në tokë.

Gjetëm shenjtorët brenda kishës

Dhe partizanët në gurin e lapidarit.

Në fund gjetëm dhe një burrë që qante

Se nuk kishte më frymë për klarinetën e tij.

Ikëm prapë.