Ikja e Donika Kastriotit-Zhuljeta Grabocka

Ikja e Donika Kastriotit-Zhuljeta Grabocka

Uji i kaltër i detit u puth me rrethin e qiellit

Donika u ndje bosh e këmbët filluan t’i dridheshin.

Në sytë e kaftë të të birit dallga mbi dallgë u trazua.

Sakaq, trupi i tij mori imazhin e tretur të Gjergjit.

 

Iu duk se në çast preku tabanin e errët të detit,

Si një sirenë me vrull drejt bregut u afrua.

U zhyt në një tjetër botë, oh, me të tjera ngjyra…

Prej tokës shkundi krahët e fuqishëm Gjergji.

 

E mbeti në zenith

e përqafuar,

e harruar…

e malluar!

*

Thëllimi i viteve

Skënderbeu u thinj nga thëllimi i viteve

jo nga kujtimi i betejave e pabesive

të fshehur nën petkun e mjegullt të miteve,

por nga ikjet dhe rrënimi i pakohë i themeleve!

 

Skënderbeu mban hapur ende hartën e fiseve

të shohë në trungun e moçëm blerimin e ullinjve

kodrave ku ndihej troku i kuajve të dhëndurëve

tek ndiqnin vellon e bardhë të kurorës të nuseve!