FYTYRA PREJ TEJE-MARIO BENEDETI

 

Kam një vetmi 

kaq të shpeshtë

mbushur me kaq nostalgji

dhe fytyra prej teje

me lamtumira të dikurshme

dhe puthje të mirëpritura

me takime të para

dhe vagonë të fundit.

Kam një vetmi 

kaq të shpeshtë

saqë mund ta organizoj 

si një kortezh

sipas ngjyrave

madhësive 

dhe premtimeve

sipas epokave

prekjeve

dhe shijeve.

Pa u dridhur më

përqafoj mungesat e tua

që vijnë dhe më vizitojnë

me fytyrën time prej teje.

Jam i mbushur plotë hije

net dhe dëshira

qeshje dhe ndonjë

mallkim.

Mysafirët e mi vijnë

vijnë si ëndrra

me inatet e tyre të reja

me djallëzinë e tyre

unë pas derës 

u vendos një fshesë

sepse dua të jem vetëm

me fytyrën time prej teje.

Por fytyra prej teje

sheh tjetërkund

me sytë e saj të dashurisë

që nuk dashurojnë më

si ushqimet rezervë

që kërkojnë urinë e tyre

shohin e shohin

dhe e shuajnë ditën time.

Ikin muret

ngelet nata

ikin nostalgjitë

s’ngelet asgjë.

Tani fytyra ime prej teje

mbyll sytë

dhe është një vetmi

kaq e shkretuar.

 

Përktheu: Erion Karabolli