SA PAK-MARIO BENEDETTI (Montevideo, 1920 – 2009) Sa pak është ajo që ti di ajo që di për mua ajo që sheh janë retë e mia janë heshtjet e mia janë gjestet e mia ajo që di për mua ajo që njeh është trishtimi i shtëpisë sime parë nga jashtë janë kanatat e trishtimit tim… Keep Reading
Samuel Beckett Ai u gjet përtokë. Një rastësi. Nuk i mungonte askujt. Askush s’e kërkonte. E gjeti një plakë. Është e paqartë. Faktet janë kaq të vjetra. Ajo po endej në kërkim lulesh të egra. Vetëm të verdha. Duke pasur sy veçse për to ajo u pengua pas të shtririt. Ai prehej me fytyrën nga… Keep Reading
EMILIA PARDO BAZÁN Një buzëmbrëmje, duke shëtitur rrugëve të qytetit, shikoj një objekt të kuq; ulem për ta parë më mirë: ishte një zemër e përgjakur, por me jetë. E mora plot kujdes. «Duhet t´i ketë humbur ndonjë gruaje», mendova, duke vrojtuar pastërtinë dhe delikatesën e atij organi të dashur, që, me ta prekur me… Keep Reading
Fjetja-Raymond Carver Ai fjeti me kokën mbi pëllëmbë. Mbi një gur. Në këmbë. Mbi këmbët e tjetërkujt. Ai fjeti nëpër autobusë, trena, nëpër avionë. Fjeti në krye të detyrës Fjeti në anë të rrugës. Fjeti mbi një thes me mollë Ai fjeti brenda WC-së me pagesë. Brenda një plevice. Në pallatin e sporteve. Fjeti në… Keep Reading
ANATOMIA E NJË KRIMI PAQARTËSISHT E PARAMENDUAR-MARIO MELÉNDEZ (Kili, 1971) Të vrasësh një turtulleshë pas shpine është një veprim i urryer Më mirë ta bësh me gjumëndjellës më këshillon miku im më i mirë Ashtu askush nuk do të dyshojë për asgjë Por unë shikoj turtulleshën e shtrirë mbi një varr dhe është pikërisht turtullesha… Keep Reading
Treni i varrosur- ROBERT BLY Tregomë mbi trenin që njerëzit thonë se u varros Nga orteku … ishte kohë dëbore? Ishte Në Kolorado, dhe askush nuk e pa ndodhinë As tymin e motorit kacavjerrur përpjetë Shpërthim ciflash zjarri dhe zhurmë motori Atje ishin të gjithë ata që patën lexuar diçka Nga Thoreau, apo Henry… Keep Reading
Franz Kafka «Është pak a shumë kështu: Unë, kafsha e pyllit, isha atëherë në pyll, dergjesha diku, në një gropë gjithë llucë (llucë nga shkaku i pranisë sime, kuptohet); por, ja, të pashë në lirinë që ta jep e përjashtmja, si gjënë më të mrekullueshme që kam parë ndonjëherë, i harrova të gjitha, harrova vetveten… Keep Reading
BRUNANBURH, 937 T.Z- JORGE LUIS BORGES S’ke askënd në krah. Mbrëmë vrava një burrë në betejë. Qe trim e shtatëlartë, prej lozës së qëruar të Anlafit, Shpata i përshkoi gjoksin, pak më të majtë. U përpëlit përtokë dhe u bë shujtë për korbat. Më kot do ta presësh, o grua që s’të njoh. Nuk do… Keep Reading
Agota Kristof Hoqa dorë nga gjithçka për të shkruar veprën e jetës sime. Jam shkrimtar i madh. Askush s’e di këtë, ngaqë ende s’kam shkruar asgjë. Por kur ta shkruaj, ama, librin, romanin tim… Kjo është arsyeja pse hoqa dorë nga puna e zyrtarit dhe si… nga çfarë tjetër? Nga asgjë tjetër. Sepse miq s’kam pasur… Keep Reading
Manuel Rivas Pas funeralit, në varrezat San Amaro, shkuam në bar Huevito e pastaj tek Davidi për të kthyer ndonjë gotë për nder të të ndjerës. Kishte vdekur e ëma e Fontanës. Ai ishte i përhumbur, sikur të kishte akoma arkivolin mbi shpatulla, dhe kishte atë pamjen e fajtorit që kanë zakonisht fëmijët kur humbasin… Keep Reading
