ENIGMA-Henri Michaux Ata e dinin ç’do të thotë të rrish në pritje. Kam njohur njërin, edhe të tjerë e kanë njohur, që priste. Ishte futur në një vrimë dhe priste. Nëse ti kërkoje një vrimë që do të hynte në punë për ndonjë gjë, do ia vlente më mirë, më beso, të kërkoje tjetërkund… Keep Reading
Victor Sawdon Pritchett Mbasdite vonë, kur ajo kishte hequr dorë nga shpresa se ai do të vinte, madje kishte ndërruar edhe fustanin rozë dhe ishte rehatuar me xhinset dhe bluzën e hirtë dhe kishte filluar punën tek stoli i saj, ra zilja e derës. Uilliami më në fund erdhi. Ishte në natyrën e lidhjes së… Keep Reading
THURIMA-Jorge Luis Borges Në oborrin e dytë bie nga çezma, rregullisht, një pikë, fatale si vdekja e Cezarit. Edhe njëra edhe tjetra i përkasin thurimës që përfshin rrethin pa parim e pa qëllim, spirancën e Fenikisë, të parin ujk dhe të parin qengj, datën e vdekjes sime dhe teoremën e humbur të Fermatit. Këtë… Keep Reading
TERESA DALAMA Kryeministri, në gjumë, hidhet përpjetë nga një ëndërr e tmerrshme. Ende në ankth shikon fytyrën në pasqyrë. Është mesnatë, po gjumi i iku dhe nuk e ndjell dot më. Gdhihet një ditë e turbullt, njësoj si shpirti i tij. Del në kopsht për t’u siguruar se gjithçka është në rregull. Ndërsa sëllin, kujton… Keep Reading
Louis-Ferdinand Céline Vërtet je çmendur, Ferdinand? – më pyet ajo një të enjte. – Vërtet, – i them. – Këtu do të kurojnë? – Nuk ka ilaç për frikën, Lola. – Kaq i frikësuar qenke?! – Shumë më tepër se kaq, Lola, aq i frikësuar, kupton, saqë nëse vdes, më vonë, nuk dua në asnjë… Keep Reading
MAJI-Thodhoris Cigeris Të jetosh çdo pranverë, sikur të jetë e fundit, çdo aromë e ardhur nga kopshti Eden, të nuhasësh gonxhet e frutave verore si ushqimi i mirëgatuar i nënës tënde. Të ecësh në kopshtet e lulëzuar dhe të thuash: – Kjo është jeta. Kaq bukuri dhe Ti, në mes të saj… Përktheu:… Keep Reading
Historia e të Kuqes-Linda Hogan Në fillim kishte një rend tjetër të gjërave të pathënë asnjëherë veçse në ëndrrat e krijimit më të errët. Pastaj, kishte tokë të zezë, liqen, pasqyrim të dritës në ujë. Më pas pyll i dendur përreth asaj drite, dhe pastaj brumi njerëzor gjakun e të cilit ne e bartim, që… Keep Reading
Hienrich Böll Ne ishim në atë zymti, ajo gjendja e mjerë shpirtërore që të kap kur ti tashmë ke thënë “mirupafshim”, por që nuk mund të largohesh sepse treni nuk është nisur ende. Stacioni ishte si të gjithë stacionet, i pistë dhe i rrëmujtë, i mbushur deri te çatia e përthyer me mjegullën e avujve… Keep Reading
Cibola-Julia Brush Nga frika e kolonizimit, i modelova brinjët e mia të majta në një tabelë shumëzimi që të mos harroj si bëhet bilanci i çmendurisë së përditshme. Për një kohë të gjatë deri tani jam përpjekur t’u vë emra konkuistadorëve para se të fle. Sepse sapo më kaloi rinia dhe është e vështirë… Keep Reading
SI TË TË MBUSH, VETMI-LUIS CERNUDA Si të të mbush, vetmi, përveçse me ty vetë… Që fëmijë, mes strukave të shkreta të tokës, në qosh të errët i heshtur, kërkoja tek ti, flakëruese lule-kurorë, netët e fshehta, agullimet e mia të ardhshme, dhe tek ti i dalloja, të natyrshme dhe të përpikta, po ashtu… Keep Reading
