PËRGJUESIT-Yves Bonnefoy I Ishte një korridor në fund të kopshtit, Ëndërroja sikur kaloja në atë korridor, Vinte vdekja me lulet e saj plot aromë, Ëndërroja sikur ia merrja atë buqetë të zezë. Ishte një etazher në dhomën time, Në mbrëmje hyja, Dhe shihja dy gra të reshkëta Që klithnin mbi drurin e lyer me… Keep Reading
Susan Sontag 13 Qershor, 1996, New York I dashur Borges, Meqenëse letërsia jote mbante gjithmonë shenjën e përjetësisë, s’ngjan edhe aq e çuditshme të të drejtohem me një letër. (Borges, janë 10 vjet!) Nëse një bashkëkohës ka qenë ndonjëherë i paracaktuar për pavdekësinë letrare, ai ishe ti. Ti ishe aq shumë produkt i kohës tënde,… Keep Reading
GUR-Yves Bonnefoy Një ngut i mistershëm na thërriste. Hymë brenda, hapëm kanatet, Njohëm tryezën, vatrën, Shtratin; ylli madhohej në dritare, Dëgjonim zërin që do që ta duam Në kulmin e verës Siç luajnë delfinët në ujin pa breg. Le të flemë, pa u njohur. Gji më gji, Frymë më frymë, dorë më dorë pa… Keep Reading
Udhëkryqe-Louise Glück Trupi im, tani që bashkë nuk do udhëtojmë më shumë, nis të ndiej një dhembshuri të re për ty, fort të ashpër dhe të pazakontë, ngjashëm me dashurinë që kujtoj prej rinisë – dashuri shpesh aq mendjelehtë në qëllimet e saj por kurrë e tillë në zgjedhjet e saj, përjetimet e saj.… Keep Reading
Poeti Adam Zagajewski: “Në vitet ’70, unë kam marrë pjesë në mbrëmjet e saj. Bisedat tona nuk ishin kurrë “letrare”. Ne diskutonim pak për poezinë. Megjithëse Wisława mund të deklaronte papritur: Nuk e di për ju, por unë jam lodhur me Dostojevskin. Apo: Kritikët e poezisë nuk lexojnë kurrë libra të shkencës popullore apo botanike,… Keep Reading
Poezi nga Tasos Livadhitis Prandaj të them…mos fli! është me rrezik…mos u zgjo! Do pendohesh… U dhashë pas idealeve më të mëdha, pastaj i mohova dhe u ridhashë akoma më i papërmbajtur ka të thotë kush kur bota është me kaq dritë dhe sytë e tu kaq të mëdhenj. Në çastin më të vogël me… Keep Reading
Heinrich Böll Për historinë e kësaj ure u fol shumë në atë kohë: e mallkuan, qanë për të, disa qeshën, e rreshtuan me indiferentizëm tek ndodhitë e përgjithshme, pafundësisht të shumta e të gjithanshme të luftës, pa i kushtuar rëndësi të veçantë e në fund të fundit historia u harrua me të vërtetë, për më… Keep Reading
Atome, atome, atome-Edvin Thomollari Atome, atome, atome, në rrugë ecin njësitë më të vogla të lëndës. Të shkëputur përplasen brenda enës së Tiranës, nëpër zyra rrinë ulur në karrige ergonomike, nê ashensorë presin katin e tyre dhe në verandë pinë cigare veç, në supermarkete rrinë në radhë tek arka, në qendra tregtare lëvizin me… Keep Reading
Një trill-Louise Glück Po ju them diçka: përditë vdesin njerëz. Dhe ky është veç fillimi. Përditë, në shtëpi që mbajnë zi, vejusha të rishta linden, jetime të rishta. Rrinë ulur duarlidhur, rreken të vendosin se ç’do bëjnë me jetën e re. Pastaj gjenden në varreza, ca prej tyre për herë të parë. Kanë frikë… Keep Reading
Arti i të lexuarit poezi-Dany Laferrière Ja diçka për të cilën flasim gjithmonë e më rrallë dhe që duhet të bëjë pjesë në jetën tonë urbane: të lexuarit e poezisë. Nga dita që kemi braktisur fshatin për këtë jetën e nxitimthtë leximi i poezisë është bërë po aq qenësor sa oksigjeni. Mjekët duhet ta… Keep Reading
