VJESHTA PA NËNËN- Eduart Sulollari
Asnjë metaforë
nuk kam për këtë vjeshtë.
Shira të verbër,
eshtrat e thyera të stinës që shkoi
u lexojnë epitafe.
Nëpër pyje endet plaku i qiellit.
Nga xhepat e grisur e verdha pikon,
edhe e kuqërremta që ylberi e harroi
gjinjve të zhveshur të luginës.
Mbeti larg vendlindja,
heshtën ngul në vetminë time,
e zemrën më ther e saja bukuri.
Çdo mbrëmje një oaz i ri loti.
Kodra,
me sytë e nënës më sheh.
Klith shpirti,
si muret e kështjellës
tek dëgjojnë trokun e kuajve
që kurrë nuk kthehen.
7 Tetor, 2021
Albany, New York
U S A
![](http://defekt-teknik.com/wp-content/uploads/2023/08/jevrem-brkovi-56078237-0927-4d5b-97b0-1c452d44fc0-resize-750-1-480x384.jpeg)
Dhoma e punës së Poetit-Jevrem Brković
Dhoma e punës së Poetit-Jevrem Brković Në BallkanPoeti ende s’guxon të ketë dhomë pune! Nga kënaqësi