PËRBALLË MEJE-Xhevdet Bajraj Tërë jetën u përpoqata ndërtojnjë botë për vete dhe tash kur e përfundovamë lanë këmbët nuk mund ta bëj as edhe një hap para. Përballë meje një sorrë e zezë bart aq shumë fije kashte saqë kam përshtypjen se është duke ndërtuar fole mitralozi. Muzë mos ke frikë po vrapoj kah… Keep Reading
Metrazh i lajthitur-Herman Çuka Matanë, një grua nudo, në katin e dytë,ujit luletkur ka a s’ka diell,me ombrellë të mëndafshtë, marrë nga gratë e Monesë. Një tjetër i ujit e veshurnë kombinezon të kuq, si te Moulin Rouge, ndërsa jashtë bie shi. Nga pallati përballë,i fotografon ç’do ditënjë artist i dehur, hedhur sipër një… Keep Reading
Intervistuar nga Alfred Mac Adam Edhe pse i vogël në shtat dhe në të shtatëdhjetat, Octavio Paz, me sytë e tij depërtues, të jep përshtypjen se është një burrë shumë më i ri. Në poezinë dhe veprat e tij në prozë, të cilat janë njëkohësisht erudite dhe dendurisht politike, ai vazhdimisht trajton tema të tilla si përvoja… Keep Reading
JAIME SABINES Nuk dua të bind askënd për asgjë. Të përpiqesh të bindësh dikë tjetër është e padenjë, do të thotë të veprosh kundër lirisë së tij që të mendojë, të besojë apo të veprojë siç ia ka ënda. Unë dua vetëm të mësoj, të shfaq, të tregoj, jo të vërtetoj. Secili le të mbërrijë… Keep Reading
Pak nga dita e sotme dhe e nesërme-Sueton Zhugri Jetë biçikletash braktisur oborrit të shkollës,perimetra të lagur gome të zezë, tangjenciale mbi asfalt prehet heshtja.Gishtërinjtë e pudrosur të mësueses zbardhin. Një shkumës përgjysmon i trishtuar tryezën.Bishtundësja këlthet dhe ndërton folenë në një cep avllieAjër i ngopur me shi dhe syKështu drita dhe stinët vijnë dhe… Keep Reading
Pjesa e dytë A jeni ju një studiues fluturash që i ndiqni viktimat tuaja? Nëse po, a nuk i tremb ato e qeshura juaj? Përkundrazi, ajo i përgjum ato deri në atë gjendjen e sigurisë së plogësht që një insekt përjeton kur imiton një gjethe të vdekur. Edhe pse unë nuk jam aspak një lexues… Keep Reading
NJË GRUA QË KISHTE DASHURUAR SHUMË-Xhevdet Bajraj Një grua e shndërruar në një grusht dheuende e mban mendqë dikur kishte dashuruar shumëaq shumësa tani nga ajonë një fushë pa Zotmbinë lule.Nganjëherëpor vetëm nganjëherëkafshët u afroheni nuhasin atoe dridhenpastaj lëshojnë një zëtë dhimbshëmsi në ditën e parë të botës. Imazhi: © Patrizia Burra Keep Reading
Na shtyn mosha të zbresim-Gentian Çoçoli “Na shtyn mosha të zbresim gjer këtu poshtë ku jeton përroi”,kështu duhet të kemi menduar në ato ditë të vona vere,ku me gjymtyrët tona kaq të gjalla, që rrëmbenin hapësirënga të katër anët derisa çdo gjë na bëhej të qe një zgjatim kërcinjsh –me ato gjethe varur anash… Keep Reading
Pjesa e parë Vladimir Nabokov jeton, bashkë me gruan e tij Vera, në hotelin Montreux Palace në Montreux, Zvicër, një qytet turistik në liqenin e Gjenevës, i cili ishte i preferuari i aristokratëve rusë të shekullit të shkuar.Ata banojnë në një sërë dhomash hotelesh, që, ashtu si shtëpitë dhe apartamentet e tyre në Shtetet e… Keep Reading
AUTOBIOGRAFIA-Jaroslav Seifert (1901-1986) Kur nëna fliste për veten,ndonjëherë tregonte:Jeta ime ishte e trishtë dhe e heshtur,ecja në majë të këmbëve.Por kur zemëroheshadhe përplasja këmbëtmbi etazherë dridheshin lehtasfilxhanët e trashëguar nga ime ëmëdhe buzëqeshja. Kur linda unëduket se një flutur hyri nga dritarjadhe qëndroi mbi nënkresën e sime mëjepor njëherazi një qen ulëriu në oborr.Nëna… Keep Reading
