Vetmi-Frederik Rreshpja

Vetmi-Frederik Rreshpja

 

Nga doli kjo vetmi kështu? Më përpara nuk ishte

Tani ngre mure

Dhe mbi to pikon loti i hënës.

 

S’kam për t’i parë më drurët që bëhen shpirtra

As pulëbardhat që vdesin ne horizont

As xhadenë e pikëlluar ku baresin vrasësit e vdekur

As liqenin, as erën e zezë dhe të heshtur të muzgut

Kudo vetmia ka ngritur muret e saj.

 

Nga doli kjo vetmi kështu? Më përpara nuk ishte

S‘kam për ta parë më këtë qytet me kalldrëmet e vjetra

Ngrënë nga patkonjtë e legjendave,

as kështjellën e ngritur mbi sytë e një gruaje,

 

As minaret e holla si klithma,

As të gjallët dhe as të vdekurit.