KAQ SHUMË GJËRA-Guy Goffette (18 prill 1947 – 28 mars 2024) Gjithë dimrit ke lënë mes barit e baltëstë vuajë të bukurën çadër të kuqedhe t’i ndryshken telat, ke lënë murrlanintë rrahë shtëpinë e zogjve pa i liruar dhëmbët, ke lënë shkretëngastrat me trëndafila dhe mollënqë e bën tokën të rrumbullt. Nga skamjaa nga shkujdesja… Keep Reading
QYTETI-Konstandin Kavafis Ti the: «Do shkoj në tjetër vend, do shkoj në tjetër det. Një tjetër do gjendet më i mirë se ky qytet, Ku është e shkruar të më dështojë çdo përpjekje Dhe ku, si një i vdekur, më është varrosur zemra. Gjer kur këtë amulli do ma durojë mendja? Ngado që sytë i… Keep Reading
SHALLI I KUQ-Yves Bonnefoy (1923-2016)I Në det të hapur një portik në qiell.Dielli, përtej. KapiteniI rimorkiatorit të vjetër pret një udhëtar.Një gjallustër është hapur, dallgët janë pranë. Dhe ç’bën ai? Ngrihet, hedhNga gjallustra një send, pastaj të tjera.Atëherë: prandaj, më thotë, këtë shall,Ma dhuroi babai, kur u nisa Për të parin e kaq udhëtimeve… Keep Reading
Poezi nga Abbas Kiarostami (1940-2016) ~•~ sonte kam takim me hënënme hënën e plotënë orën shtatëpa shtatë * unë dhe hënapo bëjmë një bisedëqë as hënaas unë s’e dëgjojmë * poshtë fshirëses së xhamavenjë copë e vjershës “dimër”kishte ngrirë * bari i rinuk i njehpemët e vjetra * në zyrën e gjendjes civilepyetën për… Keep Reading
NË PASQYRË-Yves Bonnefoy Përfytyro që në një dhomë është vënëNjë pasqyrë e madhe. Drita e dritareveBie mbi të e shumohet. Ajo që ekzistonBëhet ajo që qetëson. Përjashta Është sërishmi vendi zanafillor. Kalojnë Adami dhe Eva, me duartQë u takohen këtu, në këtë dhomë,Ajo ka veshur një fund të gjatë me kinda. Mora një frutë, ishte… Keep Reading
NJË DITË DUHET TË IKËSH-Guy Goffette Një ditë duhet të ikësh dhe s’di më asgjë se ç’ishte në zanafillë të zjarrit, as qysh, as përsepapritmas gjërat zunë të kthehen së prapthidhe zjarri u shua, trëndafili u shndërruanë gjemb, dashuria në tokë të djegurdhe ç’mbetet me zhurmën e hapave tanë në vend të zemrësështë pa rëndësi:… Keep Reading
QYTETËRIM -Jaime Torres Bodet Një njeri vdes brenda meje sa herëQë një njeri vdes diku i vrarëNga frika dhe nguti i njerëzve të tjerë. Një njeri si unë: për muaj të tërëI fshehur në rropullitë e një nëneI lindur si unëMidis shpresës dhe lotëveI trishtuar që ndjeu kënaqësiDhe i bërë prej gjaku dhe kripe dhe… Keep Reading
DON KISHOTI-Nazim Hikmet Kalorësi i rinisë së përjetshmeNdoqi, rreth të pesëdhjetave,Arsyen që i rrihte në zemër.U nis një mëngjes të bukur korrikuPër të pushtuar të bukurën, të vërtetën dhe të drejtën.Para tij ishte botaMe gjigantët e saj absurdë e të shëmtuarDhe nën të ishte RosinantiI trishtë e heroik. E di,Kur të kap ky pasionDhe kur… Keep Reading
Haiku ~•~ Amy Lowell(1874-1925) – SHBA Pasi bie lulja,Gjethen s’e do më askush.Çdo ditë dridhem nga frika. ~•~ Rainer Maria Rilke(1875-1926) – Austri Fluturat e natës dalin të trallisura nga shkorreti;ato do vdesin sonte pa e diturqë s’është pranvera. ~•~ Guilherme de Almeida(1890-1969) –… Keep Reading
MAJA-Jorge Luis Borges Në atë që lanë të shkruar të gjithë ataqë frika jote u lutet, s’do gjesh më shpëtim. S’je asnjë nga të tjerët dhe veten e sheh qendër të një labirinti që dikure thurën hapat e tu. S’të shpëton dotas agonia e Sokratit a e Jezuit, as trimi Sidarta i artë që pranoi… Keep Reading
