ZOG GJËMË-Hilde Domin Zogu pa kambë âsht gjëmë e s’ka as rremb as dorë as çerdhe. Zogu që fluturon deri në mahisje në ngushtësi zogu që tretet në gjanësi zogu që mbytet në det. Zogu që âsht zog që âsht gur e bërtet. Zogu memec që s’e ndëgjon askush. Përktheu nga… Keep Reading
Dhuratat e erës-Hilde Domin Ajri – arkipelag ujdhesash kundërmuese. Shtëllunga lulesh blini e sanës diellore t’ambla t’afërta qëndrojnë e më presin sikur të më mbështillnin shami, prej kohësh nga strehë e butë endë nga e ama. Unë jam posi në andërr e memzi s’u zë besë dhuratave të erës. Më kapin re butësie… Keep Reading
ME HIJEN TIME-HILDE DOMIN Po eci me hijen time, përcjellë vetëm nga hija, vetëm me tê nëpër lugina pa bar. Unë gjithnji ma e zbehtë ajo gjithnji mâ e gjatë. Më çon ajo unë udhëhiqem. Mështeknat e zhveshuna buzë rrugës gishtna të bardhemë e të lëmuem cakun e dinë mâ mirë se… Keep Reading
BARAZPESHË-HILDE DOMIN Kalojmë seicili për vete në shtekun e ngushtë mbi krenat e të vdekunve – pathuej pa ankth – në taktin e zemrës së vet sikur të ishim të mbrojtun përderisa dashunia s’rresht. Kështu kalojmë ndër flutura dhe zogj në barazpeshë të mahnitun drejt nadjes së kunorëve të lisave – të gjelbër,… Keep Reading
VJESHTË – Hilde Domin Derëbaba e zogjve po zhgjethnohet. Vjeshta na tremb. Disa nesh ua pikturojnë fytyrën të vdekunve kur largohen ata. Sepse ia kemi frikën dimnit. Nji plakë që qëndronte para nesh na ruente nga era, na ishte gjeth qershori e nanë vdekja e së cilës na zhvesh lakuriq. – Përktheu nga originali: Hans-Joachim Lanksch… Keep Reading
