Aerodrom-Frederik Rreshpja Dal e të pres në breg të një qielli Dal e të pres buzë një reje. Vështroj si rrëzohen shirat, ylberët, yjet. Zbrit! E di që je diku pas një mjegulle. Venë e vinë avionët e botës Poi ti në ç’shira je fshehur vallë? A e ke parë dhimbjen time? Si ngjitej… Keep Reading
Stuhi-Frederik Rreshpja Hënëza krahthyer pas çative Fshihet në çerdhen e ujërave. Vështron si rendin mamuthët e natës Nga varka e shiut, Noe i pikëlluar. Yllin jetim harruar në qiell Zë përdore një re e rrëmbyer. Horizontet e etura rrëzohen Dhe ikin nëpër vetëtima të thyera. Mamuthët e natës, të egër dhe madhështorë U hapën… Keep Reading
Miting për Enver Hoxhën-Frederik Rreshpja Ulërijnë servilët dhe injorantët: hosana! Turma pa tru të bie ndër këmbë Si popull i mallkuar fisi i arbrit I bie më gjunjë urdhrit tënd. Asnjëri s’e sheh gjakun që rrjedh Anës tribunave si lumë Fantazmat e martirëve që ti vrave Dëshpërohen mbi kokat e turmës. Por do të… Keep Reading
Shi hëne-Frederik Rreshpja Si arlekin që del për shëtitje Në kopshtin e harruar të fëminisë Hëna e pikëlluar nëpër re Shkel mbi degët e shirave. Liqeni i vetmuar në breg të natës Shqetësohet në krahët e erës Dhe thellë sirena e dallgës së kaltër Loton mbi fytyrën e fjetur të legjendës. Yjet… Keep Reading
Natë arkeologësh-Frederik Rreshpja Ku venë këto re të grisuna Me këto vetëtima të thyeme mbi kurriz? Një hanë e lagun Shëtit e heshtun ndër kalldrëmet iliriane. Diku gjëmoi Punëtori plak përtyp një lutje tinëz Te dera në gjysmëterr. Gjëmon. Arkeologët Stivosin ndër arka perënditë e fundit Do perëndi të thyem, të lagun.… Keep Reading
Zog i vogël-Frederik Rreshpja Tani ti do të ikësh qiejve Por akoma fluturimi yt rri në duart e mia. Mos i harro duart e mia: Në një çerdhe të tillë njerëzore s’ke për t’u prehur kurrë më! Shko, të presin qiejt! Kam pasur shumë gjëra që i kam lëshuar me duart e mia,… Keep Reading
Rri sonte te unë-Frederik Rreshpja Hëna mbi lumë vizaton Një urë për ëndrrat e yjeve. Reja gri si mall i harruar Vë kryet mbi duart e pyjeve. Ti erdhe nëpër udhën e hënës, Çeli gonxhe edhe pragu i portës. Rri sonte tek unë Sa të bëhen trëndafilat e drurëve të vdekur. Keep Reading
Poezi nga Frederik Rreshpja Rënkon pylli nga shtrëngata Si tavani i drurtë i fëminisë. Korridoreve të gjelbra lëkundet Shamia magjike e gjyshes. Nën tavanin e gjelbërt të drurëve Jam si dikur fëmija i dhembshur Qëllon që qaj i vetmuar Për llambadhën e shuar të hënës. Qëllon që qaj dhe për zogjtë E… Keep Reading
Elegji për nënën-Frederik Rreshpja Një avion ikën tutje përmes mjegullave Si fatkeq i përzënë nga selia e zotave. Ah, ku ke rënë kështu, ku je tretur! Ka mbirë bari nga sytë e tu, Ka mbirë bari nga zëri yt. Nga kodrat po vjen nata duke u lutur për ty. Është koha kur hijet… Keep Reading
Kronikë për zgjedhjet-Frederik Rreshpja Një gjethe u bë zog dhe vajtoi mbi ullishte. Nga fshati kundruall dolën pleqtë, rendën pas shpitrave që silleshin në ajër drejt Kashtës së Kumtrit. Të vrarët i rreshtuan në sheshin DEMOKRACIA Mbështjellë me çarçafët e dhëndërisë. Por shtypi tha se zgjedhjet qenë të ndershme, të lira dhe… Keep Reading
