Shi hëne-Frederik Rreshpja

 

Si arlekin që del për shëtitje
Në kopshtin e harruar të fëminisë
Hëna e pikëlluar nëpër re
Shkel mbi degët e shirave.
 
Liqeni i vetmuar në breg të natës
Shqetësohet në krahët e erës
Dhe thellë sirena e dallgës së kaltër
Loton mbi fytyrën e fjetur të legjendës.
 
Yjet në asfalt si perëndim i thyer
Dhe plepat si murgjër të zinj
Fshehur pas drurëve diku përgjon
Vrasësi i vjetër, trishtimi.
 
Eh, mundet që thika e trishtimit
Diku përdhe ka për të më lënë
Fshehur nën një perëndim të thyer,
Fshehur nën shira hëne.