Poezi nga đđđđąđđđ đđđĄđ
Jo domosdoshmërisht
duhet të japësh shpjegime,
për ata që nuk e kanë kuptuar atë që krijon a thua.
Mund të reagosh dhe të heshtësh për arsyet e tua.
Jo domosdoshmërisht
duhet të qëndrosh në vende
ku thahen lulet e tua.
Nuk ekziston një kopsht i vetëm
dhe ti, pĂ«r kĂ«tĂ« duhet t’ia lejosh vetes privilegjin e Diellit mĂ« tĂ« mirĂ«.
Nuk të duhet të jesh
i/e kënaqur në shoqërinë e kujtdo për domosdoshmëri.
Vetmia nuk është një dënim,
nĂ«se e zgjedh pĂ«r t’u gĂ«zuar nĂ« paqen tĂ«nde.
Jo domosdoshmërisht
duhet të mbledhësh çdo provokim, sepse jo çdo gjë meriton vëmendjen dhe kohën tënde.
Jo domosdoshmërisht
duhet t’u mbash besimin premtimeve tĂ« vjetra qĂ« tĂ« kanĂ« lĂ«nĂ« nĂ« pritje.
Premtimet duhet të ushqehen çdo ditë
dhe universi bekon atë që njeh fundin, duke i hapur portën.
Jo domosdoshmërisht
duhet të jesh shtëpi e qëndrueshme e fortë,
e çdo emocioni.
Duhe të lejosh edhe të kalosh matanë, sikur të jesh prej ajri.
Jo domosdoshmërisht
duhet të konfirmosh pritshmëritë e të tjerëve.
Mund të mbetesh gjithashtu i(e)paparashikueshëm;
është për ty liri,
dhe mirënjohje ndaj vetes.
PĂ«rktheu: Herman Ăuka
Jemi të dy klandestinë, të dy kriminelë/Boris Pasternak në Ukrainë
Një pllakë, e mbërthyer në një ndërtesë, në dukje anonime, në Kiev, na kujton se Boris
