Mbramja âshtë larg-Martin Camaj

 

Mbramja âshtë larg

e ti je atje mbi kodër të blerueme

ku gurzit që bâshin zhurmë

i përpiu dheu.

 

Ti je atje me të bijën e heshtjes

e me shoqe tjera e mendon për mue.

Unë jam në detin e tingujve

e ndër gjujt e mij ndieva

peshën e tramit tue u ndalue me turr.

Mandej i lëshova vendin një të vjetri

e mes tallazit të krahve thashë:

mbramja âshtë larg e ti andej lumit.

 

Heshtja prek qiellin me dorë

e ti je atje mbi kodër të blerueme

e njeh gjurmët e diellit nëpër qiell.