Lorelai-Henrich Heine

 

S‘e di pse ndihem kështu,

pse kam në zemër trishtim,

përrallë e një kohe të shkuar

rëndon e lëndon shpirtin tim!

 

I ftohti ajër dhe muzgu,

lehtësisht përqafohen mbi Rin,

buzëmbrëmja i rri si kurorë,

majës së malit që shndrin!

 

Më e bukura virgjëreshë

aty qëndron mrekullisht,

e kreh ajo flokët e artë,

I derdhet mbi trup një këmishë!

 

I arti krehër ndër flokë,

e bukura këngë mbi buzë,

një melodi, si tundim

përhapet nëpër muzg!

 

Lundron drejt saj një anije,

i çan ajo dallgët plot vrull,

magjia e bën të mos shohë

shkëmbinjtë e fshehur nën ujë!

 

E dallgët sakaq e përpinë,

të mjerin lundërtar,

Lorelai me këngën, magjinë

U bënë për gjëmën shkaktarë!

 

Përktheu: Juliana Vogli