AUTOPSIKOGRAFI-Fernando Pessoa Poeti është një shtiracak. Shtiret aq përsosmërisht Saqë bën sikur është dhembje Dhembja që ndien realisht. Dhe ata që i lexojnë Shkrimet e tij ndiejnë vërtet Jo dy dhembjet që ka poeti, Por veç atë që s’kanë vetë. Kështu, duke rrokur arsyen, Mbi shinat rrethore ecën Treni i vogël me susta Që… Keep Reading
Anita Zela Kishin çelur kumbullat me ato lulet e vogla shpuzë dhe petalet e brishta sa një puhi fluturash. Kishin çelur kajsitë me ngjyra si të nuseve. Lulethanat shpërndanin pluhur ari e cicërima. Asgjë nuk bleronte, por kishte shumë lule nëpër pemë e shumë petale nëpër tokë. Dheu i ri i ngopur nga uji… Keep Reading
Kastanja-Janis Ricos Atje lart, si nesër, i vranë që të dyzetë. Njëzet vjet kaluan. Askush nuk ua përmendi emrat. Ti e kupton jetën tonë. Çdo vit, në ditë si kjo, gjenin poshtë plepave një tjegull të thyer, dy thëngjij të shuar, pak temjan, një shportë me rrush, një qiri prej dylli bletësh me fitil… Keep Reading
Album-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Askush në familje nuk vdiq nga dashuria. Asgjë nga ajo e shkuar nuk mund të bëhej mit. Romeo tuberkularë? Zhuljeta të sëmura me zemër? Ka nga ata që u plakën dhe u mpakën. Asnjë viktimë nga ndonjë përgjigje e pambërritur, apo nga ndonjë letër e lagur prej lotëve! Në fund shfaqej… Keep Reading
Ernest Hemingway Qe një kafene e këndshme dhe miqësore, e ngohtë dhe e pastërt. Vara pardesynë në kremastar që të mund të thahej, si dhe kapelën time, të përdorur dhe të brejtur nga moti, mbi kokën e karriges. Pastaj porosita një café au lait. Kamarieri e pruri, ndërsa unë nxora nga xhepi i palltos një… Keep Reading
PO SIKUR E GJITHA KJO-Wislawa Szymborska Po sikur e gjitha kjo të ndodhë në laborator? Ditën nën një llambë të vetme dhe nën një miliardë llamba natën? Mos ndoshta jemi thjesht një brezni-test? Të derdhur nga një epruvetë në tjetrën të tundur nëpër distilatorë të vëzhguar me diçka më shumë se syri, gjithsekush më… Keep Reading
Tokë e mihur-Janis Ricos Ka ende zogj. Dhe këndojnë. Ka pemë, dhe deti shpërfillës. Cungjet e vreshtave bleruan sërish. Lulëzuan ullinjtë. Gjithë toka mihur nga plugu erëmon. Ti vë re ngjyrën e maleve, gati e kaltër. Bën t’i përgjigjesh zërit të zogjve. S’gjen fjalë. Sytë e tu ngulitur në tokën e mihur që pret lastarët… Keep Reading
Merre shtruar-Nâzım Hikmet Jeta jo, nuk është lojë, lyp ta marrësh shtruar, siç bën një ketër, bie fjala, pa pritur gjë prej gjëje, asgjëfare. S’ka gjë më të thjeshtë: të jetosh do të thotë të mos bësh tjetër gjë. Jeta jo, nuk është lojë, ndaj lyp ta marrësh shtruar, shtruar deri në atë pikë sa… Keep Reading
NJË DASHURI E LUMTUR-Wislawa Szymborska Një dashuri e lumtur. A është normale? A është serioze? E leverdishme? Ç’dobi do nxirrte bota nga dy njerëz që botës s’i hedhin as sytë? Të ngritur drejt njëri-tjetrit pa asnjë meritë, ashtu kot, si rastësisht, por ama të bindur se ashtu duhet të ndodhte – në këmbim… Keep Reading
Bertold Brecht Gjyshja ime ishte shtatëdhjetë e dy vjeçe, kur vdiq gjyshi. Ai kishte një punishte litografie në një qytezë badeneze dhe punonte me dy-tri ndihmës gjersa ndërroi jetë. Gjyshja nuk kishte shërbëtore, ajo mbante katandinë, kujdesej për shtëpinë e vjetëruar dhe gatuante për njerëzit e të shoqit dhe fëmijët. Ishtë një grua shtatvogël e… Keep Reading
