EDUARDO GALEANO Montevideo 1940 – 2015 Dashuria është një sëmundje nga më të rrezikshmet dhe më ngjitëset. Ne të sëmurëve nga dashuria, na dallon kushdo. Sy, thellësisht të mavijosur, kallëzojnë se kurrë nuk flemë, të pagjumë natë pas nate prej përqafimeve ose prej mungesës së tyre, vuajmë prej ethesh dërrmuese dhe ndiejmë një nevojë të… Keep Reading
Patat e egra-Mary Oliver Ty nuk të duhet të jesh njeri i mirë nuk të duhet të ecësh në gjunjë me qindra kilometra në shkretëtirë, për pendesë. Ti vetëm duhet të lësh atë kafshën e butë brënda teje të bëjë atë që pëlqen më shumë. Më trego për dëshpërimin, atë tëndin, dhe unë do… Keep Reading
UTOPIA-Wislawa Szymborska Ishulli ku më në fund gjithçka bëhet e qartë. Truall i qëndrueshëm nën këmbët e tua. S’ka rrugë të tjera veç atyre që shpien drejt e në shenjë. Gjithë gëmushat përkulen nën peshën e provave. Këtu rritet pema e Hipotezës së Saktë me degët përjetësisht të shpleksura. Pema e Mirëkuptimit, ndritshmërisht e… Keep Reading
PEDRO DE MIGUEL Spanjë, 1956- 2007 Ia hoqa një fill të kuq, si një nepërkëz, që kishte në supin e xhaketës. Buzëqeshi, zgjati dorën dhe e mori nga dora ime. – Faleminderit shumë! – më tha. – Jeni shumë i sjellshëm. Nga ju kemi? Dhe ia nisëm një bisede zbavitëse, plot dredha dhe gazmore ekzotike,… Keep Reading
ELEGJI-Jorge Luis Borges O fat i Borgesit! Të kesh lundruar në detet e ndryshëm të botës, apo në të vetmin det vetmitar me emra të ndryshëm, të kesh qenë pjesë e Edinburgut, Zyrihut, dy Kordovave, e Kolumbisë dhe Teksasit, të jesh kthyer, përmes lojës së ndërrimit të breznive, në tokat e lashta të racës sate:… Keep Reading
Unë dua të gjej rima në Tiranë-Edvin Thomollari Unë dua të gjej rima në Tiranë. Me rimat të thur shporta për mollë. Mollë të kuqe dhe me nishane. Nishane që kanë edhe njerëzit. Njerëzit që janë josimetrikë. Josimetrikë si mollët e tokës. Toka që është njësoj për të gjithë. Të gjithë që panë horizontin.… Keep Reading
JORGE BUCAY (Buenos Aires, 1949) Na ishte një familje blegtorësh. Ata kishin një kope me dhen që i mbanin të gjitha bashkë të futura në një vathë. I ruanin, i kullosnin, kujdeseshin për to dhe i milnin. Herë pas here dhentë tentonin të dilnin nga vatha dhe të iknin. Atëherë, dilte, kryebariu, çobani më i… Keep Reading
Jazra Khaleed Qyteti më rrëmben poezitë nga teli i rrobave, i shet në tregun e zi dhe më dërgon me postë thika të vulosura me inicialet e tij. Më lë mesazhe zanore, më kërcënon që do zbulojë gjithë sekretet që ruaj poshtë dyshekut ose në pikëpresjet e mia, nëqoftëse nuk vras spiunët që e përgjojnë… Keep Reading
STATUJAT DHE NE-Janis Ricos Statujat e qeta, s’e vrasin mendjen që roniten; u priten krahët, këmbët a kryet dhe ato prapë rrinë drejt, në të njëjtin qëndrim, apo, të shtrira përmbys, buzëqeshin, apo, barkazi, na kthejnë kurrizin neve dhe kohës a thua se çiftëzohen, a thua se i dorëzohen një dashurie të pafund, dhe… Keep Reading
ATA IKIN… Agota Kristof Ata ikin ndërsa vogëlushi fle Por i do shumë dhe zgjohet. Shkon nga njëra dhomë në tjetrën, askush, askund. Ka pak frikë, futet sërish në shtrat, ka dëshirë të thërrasë dikë por shtëpia është bosh ai e di këtë dhe hesht. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
