Më shumë se 8000 minatorë të papunë, me gratë dhe fëmijët e tyre, janë grumbulluar në qiell të hapur në rrugën Salgotarjan, jashtë Budapestit. Dy ditët e para të organizimit të tyre ata kanë ndenjur pa ushqim. Janë të veshur me rrecka. Duken si skelete. Nëse nuk arrijnë të gjejnë ushqim dhe punë ata kanë… Keep Reading
PËRGJUESIT-Yves Bonnefoy I Ishte një korridor në fund të kopshtit, Ëndërroja sikur kaloja në atë korridor, Vinte vdekja me lulet e saj plot aromë, Ëndërroja sikur ia merrja atë buqetë të zezë. Ishte një etazher në dhomën time, Në mbrëmje hyja, Dhe shihja dy gra të reshkëta Që klithnin mbi drurin e lyer me… Keep Reading
GUR-Yves Bonnefoy Një ngut i mistershëm na thërriste. Hymë brenda, hapëm kanatet, Njohëm tryezën, vatrën, Shtratin; ylli madhohej në dritare, Dëgjonim zërin që do që ta duam Në kulmin e verës Siç luajnë delfinët në ujin pa breg. Le të flemë, pa u njohur. Gji më gji, Frymë më frymë, dorë më dorë pa… Keep Reading
Udhëkryqe-Louise Glück Trupi im, tani që bashkë nuk do udhëtojmë më shumë, nis të ndiej një dhembshuri të re për ty, fort të ashpër dhe të pazakontë, ngjashëm me dashurinë që kujtoj prej rinisë – dashuri shpesh aq mendjelehtë në qëllimet e saj por kurrë e tillë në zgjedhjet e saj, përjetimet e saj.… Keep Reading
Poezi nga Tasos Livadhitis Prandaj të them…mos fli! është me rrezik…mos u zgjo! Do pendohesh… U dhashë pas idealeve më të mëdha, pastaj i mohova dhe u ridhashë akoma më i papërmbajtur ka të thotë kush kur bota është me kaq dritë dhe sytë e tu kaq të mëdhenj. Në çastin më të vogël me… Keep Reading
Heinrich Böll Për historinë e kësaj ure u fol shumë në atë kohë: e mallkuan, qanë për të, disa qeshën, e rreshtuan me indiferentizëm tek ndodhitë e përgjithshme, pafundësisht të shumta e të gjithanshme të luftës, pa i kushtuar rëndësi të veçantë e në fund të fundit historia u harrua me të vërtetë, për më… Keep Reading
Atome, atome, atome-Edvin Thomollari Atome, atome, atome, në rrugë ecin njësitë më të vogla të lëndës. Të shkëputur përplasen brenda enës së Tiranës, nëpër zyra rrinë ulur në karrige ergonomike, nê ashensorë presin katin e tyre dhe në verandë pinë cigare veç, në supermarkete rrinë në radhë tek arka, në qendra tregtare lëvizin me… Keep Reading
Një trill-Louise Glück Po ju them diçka: përditë vdesin njerëz. Dhe ky është veç fillimi. Përditë, në shtëpi që mbajnë zi, vejusha të rishta linden, jetime të rishta. Rrinë ulur duarlidhur, rreken të vendosin se ç’do bëjnë me jetën e re. Pastaj gjenden në varreza, ca prej tyre për herë të parë. Kanë frikë… Keep Reading
Arti i të lexuarit poezi-Dany Laferrière Ja diçka për të cilën flasim gjithmonë e më rrallë dhe që duhet të bëjë pjesë në jetën tonë urbane: të lexuarit e poezisë. Nga dita që kemi braktisur fshatin për këtë jetën e nxitimthtë leximi i poezisë është bërë po aq qenësor sa oksigjeni. Mjekët duhet ta… Keep Reading
Mbulojeni pasqyrën… Petraq Risto Ju thashë: pasi të mbyllni sytë e të vdekurës, mbulojeni pasqyrën e dhomës Atje ku i kanë mbetur shikimet dhe flakët e qirinjve diçka duan të vjedhin. Mbulojeni pasqyrën, mbase me këmishën e gjumit, rozën, që e deshte aq shumë Mbase me këmishën time të bardhë që kur vija nga… Keep Reading
