Pse shkruan?-Mirela Papuçiu – Mirela, pse shkruan? Mos ke dëgjuar zërin e ngjirur të ikjeve të të shurdhojë gjymtyrët, Mos ke parë fijet e bardha të flokëve, fshehur në urimet e prindërve, Kapilarët e tu të zbrazët, që ecin mes njerëzish te nesërmeve? Foshnjën që nuk e linde kurrë, Një burrë që nuk vdiq… Keep Reading
Empatia-Herman Çuka Shet lule Avduli, me baba nga Maroku e nënë nga Siria, me një buzëqeshje si hënë e ngrënë Damasku, më tepër lutese, mbi fytyrë t’errët si netët e Marrakesh-it, kruspull pyetjet, si bisha të uritura presin t’i kafshojnë shpirtin, sikur të jetë gjithnjë në bankën e akuzës: “Nga vjen, kush je, çfarë… Keep Reading
Tost me avokado-Edvin Thomollari Përtej tostit me avokado dhe melankolisë së zemrave të thyera, apo kur u futëm në gjithë qendrat tregtare dhe u lumturuam për gjithsej tri minuta, kur gjetëm bashkëjetesën me tjetrin, pa ndenjur me të, i mblodhëm gjithë fletët e qytetit dhe bëmë nje kripore me gjëegjeza. Nga kriporja na dalin… Keep Reading
DASHURIA-Khalil Gibran Kur të thërret dashuria, ndiqe, në të gjithë shtigjet e saj, edhe pse mund të jenë të thellë e të menjëhershëm. Dhe kur krahët e saj të përqafojnë, dorëzohu, edhe pse në mes të krahëve mund të fshehë ndonjë shpatë e të të plagosë. Dhe kur të flet, besoje, edhe pse zëri… Keep Reading
Mania-Edvin Thomollari Para dy vjetësh u çmenda, përplasa kokën në një shkëmb, çurg më rrodhën gjithë mendimet, bashkë me gjakun. I pashe yjet për herë të fundit në qiellin e plazhit, epifanininë e fundit nën bitet e muzikës elektronike; dita e fundit kur kimikatet e mia ishin në balancë. Pastaj filloi jeta e dytë,… Keep Reading
Dashuria-Niels Hav A është një fjalë kaq e madhe apo unë ia zura frymën? Dashuria, çfarë është në fund të fundit? Në jetë, shumë njerëz shkëmbejnë dashuri të madhe, për para. Unë të dua, dhe ti ma heq prizën. Unë të dua, dhe ti e flak librin tim pas krahëve. Unë të dua, dhe… Keep Reading
DIKUSH-JORGE LUIS BORGES Një njeri i rrahur prej kohës, një njeri që nuk pret më as vdekjen (statistika janë provat e vdekjes dhe s’ekziston askush që të mos e ketë fatin të jetë i pavdekshmi i parë), një njeri që ka mësuar t’i jetë mirënjohës lëmoshës së thjeshtë të ditëve: gjumit, rutinës, shijes së… Keep Reading
Heinrich Böll Miku im, Witt-i, ka një profesion të çuditshëm: ai nuk ka frikë ta quajë veten autor, thjesht sepse ka ca njohuri latente në drejtshkrim, zotëron në mënyrë të vagët ca rregulla gramatikore dhe së fundmi shtyp njërën faqe pas tjetrës me ushtrime stilistikore, të cilat ai i quan dorëshkrim sapo ka siguruar mjaftueshëm… Keep Reading
“Godzilla” në Mexico City-Roberto Bolaño Hapi veshët mirë, biri im: askush nuk e hetoi kur bombat po lëshoheshin mbi Mexico City. I helmët u bë ajri rrugëve dhe dritareve të hapura. Ti sapo pate ngrënë dhe po shikoje filma vizatimorë në televizion. Unë po lexoja në dhomën e gjumit matanë kur e mora vesh… Keep Reading
Engjëj dhe portokaj-Edvin Thomollari Portokajve që lagen nga shiu nëpër tezga, u kalojnë pranë engjëj bipolarë, që vazhdojnë rrugën nëpër shi. Dhe ecin mbi lëkurën e qytetit, që i ngjan lëkurës së portokajve, shiu lag arkat përplot dhe mushamanë e shitësit. Engjëjt e tejdukshëm, në plazmën e mjegullës, lindin të tjerë. Në mëngjes kur… Keep Reading
