Ardhja e Hyut II-Erlind Sulko

Ardhja e Hyut-Erlind Sulko

II

Era i rrëzoi qetësisht lulet e qershisë.

Trotuaret janë mbushur me petale rozë

qytetesh, miqsh dhe dashurish të vdekura.

E merr një petal dhe e shtrëngon fort

Dhe kujtimet të treten nëpër gishtërinj.

Zbrazëtia bëhet më e rënde se qenia,

udhëtimet të lodhin.

Kudo që shkel, të ndjek, të mbyt e shkuara.

E ke të vështirë të kundrosh 

pafundësinë përballë.

Sytë vështrojnë atë që s’është.

Të drithërojnë mendimet.

Gjithë trupi yt e kupton se gjithësia 

është një shfaqje zhdukjesh të vazhdueshme.

Asgjë nuk ngelet,

veç dashurisë për të pamundurën,

ardhjes së shkatërrimit hyjnor.

Ajo vetëm thellohet.