Itaka e Rreshpes është rrugë me gjemba, shtruar nga të tjerët, që çon në portat e zvetënimit. Nuhi Sadiku Një gjë duhet të pajtohemi të gjithë: Frederik Rreshpja, nëse nuk është poeti më i madh, është poeti më autentik i poezisë shqipe. Me të ndodhi revolucion i madh në ligjërimin poetik brenda poezisë, duke… Keep Reading
Krilla-Frederik Rreshpja Në orën e magjive u rrëzua një krillë Rrokullimë nëpër rrëmujën e reve. Humbën gjurmët në ajrin tradhëtisht indiferent. Do shkoj të rri pranë zjarrit të hënës Me zogjtë e mardhur mbi kodër. Një avion i vetmuar dhe i përgjumur Ikën te shtëpia e mjegullave. Eh, krillë e gjorë! U pikëllova Se jam… Keep Reading
Poezia më shumë se gjithçka tjetër është një shkrim i marrë: një përthyerje e fjalëve, pa i këputur. Po u këputën fjalët, shkrimi bëhet i pakuptueshëm. Dhe poezia qëndron përfshehtësisht mu në mes: as tërësisht e kuptueshme, e as tërësisht e pakuptueshme Erlind Sulko Të flasësh për vetminë mohon vetminë. Gjuha na… Keep Reading
Vetmi-Frederik Rreshpja Nga doli kjo vetmi kështu? Më përpara nuk ishte Tani ngre mure Dhe mbi to pikon loti i hënës. S’kam për t’i parë më drurët që bëhen shpirtra As pulëbardhat që vdesin ne horizont As xhadenë e pikëlluar ku baresin vrasësit e vdekur As liqenin, as erën e zezë dhe të… Keep Reading
Kur vdesin hënëzat-Frederik Rreshpja Xhindi i vogël i përrallës Hedh yje në pellgun e hijeve. Te dritarja e gjetheve pashë Hënën e shuar nga shiu Kur vdesin hënëzat, kur vdesin yjet Jam si dikur fëmijë i dhembshur. Qëllon që qaj i vetmuar Mbi dritën e duarve të hënës Qëllon që qaj edhe… Keep Reading
Shqiponja-Frederik Rreshpja Një avion ikën diku dhe zogu suprem Vështron me përbuzje shpirtin prej duralumini Që rënkon nga një dhembje metalike. Qetësohu avion i lashtë i rapsodive! Është ndarja njerëzore që ulërin qiejve. Ndjekur nga kavaleria e shirave. Keep Reading
Sidoqoftë-Frederik Rreshpja Sidoqoftë ky mëngjes do të më vdesë ndër duar, Sidoqoftë njerëzit do të shpikin disi një mëngjes, Ashtu siç kanë sbpikur detet, yjet, shiun, Dhe shumë gjëra që nuk ekzistojnë… Nata është hija jote, Që ti nuk arrite dot ta mbledhësh ende, Sidoqoftë unë mund të shkruaj lirika moderne, Por tani është tepër… Keep Reading
Gjithmonë-Frederik Rreshpja Është gjithmonë një trëndafil, ndoshta edhe prej reje, ose i bërë nga zëri im. Është gjithmonë një yll që fle e gdhihet te dritarja ime Dhe një zog që ikën nga kafazi i qiellit, Është edhe hija jote ngjyrëgri që lulëzon. Hija jote gjithmonë më ka kujtuar Ngjyrën e aeroporteve braktisur nga avionët.… Keep Reading
Fëmijëri-Frederik Rreshpja Çeli trëndafili i kuq te porta në mëngjes, Si vetëtimë. Erdhi dikur një vajzë me shall të kuq e trokiti te porta. Tani nuk jam më i ri dhe ngjyrat i ngatërroj, Ndoshta ky është një trëndafil i bardhë, Ndofta ky është një trëndafil blu. Megjithatë e di: erdhi një trëndafil me shall,… Keep Reading
Pastel-Frederik Rreshpja Ra një sorkadhe me kryqin e një vetëtime te koka. Dalëngadalë u tret te qimiteri i shirave. Vijnë dimrat dhe hanë stinët Vetëm një dhembje klith ende mbi shkëmbinjtë. Keep Reading
