REPUBLIKË-BESNIK CAMAJ

REPUBLIKË-BESNIK CAMAJ

 

strehë e dashnisë sime të pambarueme

anipse copë-copë

kam ra n’dashni me ty edhe pa t’pasë

më ke ngrohë

m’ke dhanë dije e m’ke ba hije

më thërret n’emën e mbiemën

m’i mbron rrënjët edhe fijet

e sa herë dua me t’përshndetë

bahem pluhun i rrugëve tua

t’kapi për strehe

e ngreh kryet me t’pa

e me ta ba me dorë

sakaq shi e breshën m’godet në kokë

bahem qull

rrugë me gropa

 

kajherë edhe ndoj fërfëllizë

m’i shkund flokët

e m’i çnduk një nga një

veç atyne t’fortave

që janë tha n’qëndresë

e n’pendesë

kanë marrë ngjyrë shkëmbi

 

po unë nuk të lëshoj doresh

se kështu m’ke gatu

edhe nëse të heq ndojherë kur djersij

të vë prapë mbi kokë

s’mundem pa ty

 

edhe ashtu kimet janë rrallu

të mbramat janë me fat

shkretina po hapnohet nga shkujdesja

tash krejt çka bie mbi

rrëshqet curril

kajshëm e skajshëm

 

ta dish

aty mbas veshit

i kam mbledhë tana pikat e shiut

e i kam shpërnda në tela t’shpirtit

me u tha e me u tretë bashkë me erën

dhe me atë shijen që s’më hiqet

asnjëherë nga mendja

 

e dashtun

t’kam ruajtë

ashtu si kam mujtë

me krahë e pa krahë

në breshën e stuhi

me njëqind mijë telashe

e me shumë kufij

 

bukur shpesh

m’asht dridhë zemra

nga veshët e mureve

nga telat shpues

dhe nga anijet e pa kthim

 

po edhe nga ikja e çasteve

kur kapeshim për asnji gja

e nuk shiheshim sysh

kur folnim pa mendu

e i kthenim shpinën njani-tjetrit

në vend që t’i kuronim plagët

pa këmbana

e të jetonim bashkë

me mendje t’ndritun

e dashni t’pafikun

 

ma e dashtuna ime

të vë prapë mbi kokë

po tash të plotë

me tana skajet

dhe nuk të heq më

që të më mbrosh

e të më ruash bjeshkët

me gjithë ata shtigje e ata brigje

ku e lashë frymën time

n’vrap me këngë

për lule t’bukura

dhuratë për gjyshet

nanën

dhe për disa mësues të mirë

 

dua të m’i ruash

dhe kthjelltësitë

e Ujit të Ftohtë

të Synit Kaltër n’veri e jug

e të burimit të Drinit

ku futja kambë e duar

për t’nxjerrë një troftë

që s’e kish’ kush atëbotë

 

dua të ma ruash edhe tamlin

e atij gjini që pikon gurkalanë

dhe ajrin që mban peng atë princeshë

si dhe drithërimat mes mureve

të kanionit tetujvarësh

dhe gjithë ato kështjella

e mrekulli të tjera

që me një t’hedhun sysh

m’i përpijnë fjalët

e ma tejmbushin shpirtin fllad

 

streha ime e dashnisë

edhe matanë

kam me t’mbajtë mbi kokë

mbi vete

deri sa të tretem

në kristalet polifonikë

të trupit tand

e të bahem gati me rimbi

në një botë tjetër

me ma shumë dashni

 

këtu po ndalem pak

me marrë frymë

e po i bie shkurt

kësaj rruge të pasosun

me vargje t’mbushuna

që kanë nisë me iu dridhë shkronjat

 

në fund t’fundit le ta dinë të gjithë

se të dua shëndetplotë

dhe dua me t’pa në dritë t’synit

kur t’mi mbyllësh qepallat

për t’fundit herë.

 

Prishtinë, 11 Mars, 2017