DALLËNDYSHET-ALFONSINA STORNI

DALLËNDYSHET-ALFONSINA STORNI

Lajmëtare të ëmbla të trishtimit janë…
janë zogëza të zeza, të zeza si nata.
Oh, të zeza, si vetë dhimbja!
Të ëmblat dallëndyshe që në vjeshtë ikin
që braktisin folenë, duke e lënë vetëm
për të kapërcyer detin!
Sa herë i shoh, ndiej një të ftohtë brisk…
Oh, të zezat zogëza, zogëzat me brengë,
dashnoret e prillit!
Oh, të shkretat dallëndyshe që si emigrantët
ikin e marrin dherat e huaj,
për një copë bukë!
Dallëndyshe ku jeni? Dallëndyshe, ejani!
Ejani ju pranverore, me krahë zije,
ejani vrap drejt meje!
Merrmëni në krah… Merrmëni dhe kapërceni
me një fluturim të vetëm, të pasosurën
pafundësi të detit…
E di si shkohet deri në vendin e diellit?…
E di ku gjendet pranvera e përjetshme,
burimi i dashurisë?…
Merrmëni, dallëndyshe! Merrmëni! Mos u trembni!
Edhe unë jam një boheme, një boheme e mjerë.
Çomëni aty ku shkoni!
Nuk e dini, dallëndyshe endacake, nuk e dini
që e kam shpirtin të sëmurë sepse s’mundem dot
të iki edhe unë duke fluturuar?
Dallëndyshe, ejani! Ku jeni, dallëndyshe?
Ejani ju pranverore! Me krah zije
Ejani pranë meje!
Mbërritët? Merrmëni dhe mua, fatin të provoj!…
Sa keq, vogëlushe, që nuk i keni krahët
të endura me të kaltër!

Përktheu: Bajram Karabolli