SHTRATI I PROKRUSTIT-Alket Çani Kështu na iku jeta – Duke u endur rrugëve që s’të çojnë askund, Duke na ndjekur pas kudo ku shkuam Pendesa shekullore e një çasti. Përgjatë gjithë udhës dëgjuam Jehonën e thatë të harresës së pemëve, Lëngatën e zverdhur të diellit, pamë Si dendësohej para syve tanë Mjegullnaja e pluhurit… Keep Reading
Pablo Neruda – Soneti XVII Nuk të dua si një kristal kripe rozë, as si gurë topazi, dhe as si shigjetë karafilash me të cilën qëllon zjarri: të dua siç duhen disa gjëra të errëta, fshehtësisht, mes shpirtit dhe hijes. Të dua si bima që nuk lulëzon dhe që mban, fshehtësisht, dritën e atyre luleve… Keep Reading
NATA-EDUARDO GALEANO (Montevideo, 1940 – 2015) Nuk më zë gjumi. Një femër më ka ngecur kryq mes qepallave. Po të mundja do t’i thosha të ikte; por një femër më ka ngecur kryq mu në grykë. Zonjë, M’i shqyej rrobat dhe ndërdymjet. Më zhvish, më shndërdy. Mua më zë gjumi në buzë… Keep Reading
BASHKËPUNIM ME TË VDEKURIT-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Në ç’rrethana ëndërron ti për të vdekurit? A mendon shpesh për ta para se të flesh? Kush të shfaqet i pari? A është përherë i njëjti? Emri? Mbiemri? Varreza? Data e vdekjes? Kujt i drejtohen? Miqësisë së largët? Farefisit? Atdheut? A thonë se nga vijnë? Kush fshehet… Keep Reading
FUNDSHEKULL- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Duhet të ishte më i mirë se të mëparshmit ky shekulli ynë XX. Nuk do të ketë më kohë ta provojë këtë, vitet i ka të numëruara, hapin të lëkundshëm dhe frymën të shkurtër. Tashmë kanë ndodhur shumë gjëra që s’do duhej të kishin ndodhur, dhe çka duhet të… Keep Reading
Radoje Domanović – Vëllezër dhe miq! I kam dëgjuar të gjitha fjalimet tuaja, prandaj tani kërkoj të më dëgjoni. Të gjitha diskutimet dhe bisedat tona nuk kanë fare vlerë për sa kohë rrimë në këtë vend shterp. Në këtë tokë ranore dhe në këto shkëmbinj asgjë nuk ka mundur të rritet, madje edhe kur ka… Keep Reading
PAMJE ME NJË KOKËRR RËRE- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 E quajmë kokrrizë rëre. Por ajo nuk i thotë vetes as kokrrizë as prej rëre. E lë mënjanë çdo emërtim të përgjithshëm a të përveçëm, kalimtar a të qëndrueshëm, të rremë a të vërtetë. Si ta prekim si ta vështrojmë ajo nuk ndihet as e… Keep Reading
ZOG GJËMË-Hilde Domin Zogu pa kambë âsht gjëmë e s’ka as rremb as dorë as çerdhe. Zogu që fluturon deri në mahisje në ngushtësi zogu që tretet në gjanësi zogu që mbytet në det. Zogu që âsht zog që âsht gur e bërtet. Zogu memec që s’e ndëgjon askush. Përktheu nga… Keep Reading
Agota Kristof Gjatë viteve të shkollës, ndieja një dashuri të madhe për mësuesit e mi. Ata më frymëzonin aq admirim e respekt, saqë ndihesha i detyruar t’i mbroja nga vrazhdësia e shokëve të klasës. Torturimi i kotë i mësuesve më revoltonte pa masë. Edhe kur ata na vinin nota të këqija. Notat e këqija nuk… Keep Reading
FYTYRA PREJ TEJE-MARIO BENEDETI Kam një vetmi kaq të shpeshtë mbushur me kaq nostalgji dhe fytyra prej teje me lamtumira të dikurshme dhe puthje të mirëpritura me takime të para dhe vagonë të fundit. Kam një vetmi kaq të shpeshtë saqë mund ta organizoj si një kortezh sipas ngjyrave madhësive dhe premtimeve sipas epokave… Keep Reading
