GOLGOTA FLUTURASH-Moikom Zeqo *** Unë ngre ngrehina Me eshtra zogjsh. Ah, frymëzimi Pa mëgojca! Ç’është kjo dritë, Që më dënon Me sterilitet të bardhë? *** Prek trupin tënd e dashur Dhe them: – Je ti, je ti, Po më kërkon Në të tërë mijëvjecarët! Një barbari e cuditshme Është zgjuar dhe po lëviz! Keep Reading
Hans Bender Krasno Sheri quhej fshati që nga revolucioni. Ndodhej pesëdhjetë versta[1] nga qyteti më i afërt, në pyje të mëdhenj, të cilët i përshkonte një rrugë nga perëndimi në lindje. Starosti[2] i Krasno Sheri-t po merrte shtatë robër lufte nga kampi i qytetit. Po udhëtonte me karrocën e vet dyrrotëshe, një kalë me… Keep Reading
PËR T’U LEXUAR NË MËNYRË PYETËSE-Julio Cortázar Ke parë vërtet ke parë borën, yjet, hapat e kadifenjtë të flladit Ke prekur, vërtet ke prekur pjatën, bukën, fytyrën e asaj femre që aq shumë dashuron Ke përjetuar si një goditje mes vetullave çastin, dihatjen, rënien, arratinë Ke ditur në çdo pore të lëkurës ke ditur… Keep Reading
Orhan Pamuk Gjatë katër viteve të fundit kam shkruar një roman historik, ngjarjet e të cilit ndodhin në vitin 1901, kohë kur ndodhi një shpërthim i murtajës bubonike, që vrau miliona njerëz në Azi, por jo shumë në Evropë dhe njihet si pandemia e tretë e murtajës. Gjatë dy muajve të fundit, miqtë dhe familja,… Keep Reading
Dashuri e parë-Yehuda Amichai As që të vija re kur ti më doje. Të ndërrova me një tjetër, porsi Isaku, për një nuhatje, për një shije dhe oreks për mish, për një aromë trualli, një shtëpi dhe ca zheg. I kam harruar fjalët e të vetmes letër që të kam shkruar. Mbaj mend veç… Keep Reading
Qyteti është imi-Edvin Thomollari Qyteti është imi Me rrugët që i shkarravis, me rrugët që i gris. Çezma është hapur Rrjedhin eklipse, fjalë dhe aritmi. Koha është lineare Zagushia vjen para shiut. Pres çastin e radhës Për të marrë frymë thellë Që të shkruaj haikun amator Për njerëzit në rrugën e krisur Për çdo… Keep Reading
Burgu i vërtetë-Ken Saro-Wiwa Nuk është çatia që pikon as mushkonjat fishkëllyese në qelinë e lagësht dhe të mjerë. Nuk është kërcëllima e çelësit kur kujdestari brenda të mbyll. Nuk është ushqimi i pakët, i papërshtatshëm për njerëzit a kafshët dhe as zbrazëtia e ditës, që zhytet në të zi të natës. Nuk është.… Keep Reading
NOBELISTI OCTAVIO PAZ PËR JORGE LUIS BORGES OCTACIO PAZ Qysh kur lindim përherë presim vdekjen dhe përherë vdekja na zë në befasi. Ajo, e pritura e përhershme, përherë është e beftë dhe përherë e pamerituar. Nuk ka aspak rëndësi që Borhesi ka vdekur 86 vjeç: nuk ishte aq i madh sa për të vdekur. Askush… Keep Reading
BOLERO-JULIO CORTÁZAR Argjentinë, 1914 – 198 Çfarë kotësie të imagjinosh se mund të të jap gjithçka: dashurinë dhe lumturinë, udhëtimet, meloditë, lojërat. Vërtet që kështu është: gjithçka timen ta jap, vërtet, por gjithçka imja nuk të mjafton siç nuk më mjafton mua të më japësh gjithçka tënden. Prandaj s’do të jemi kurrë çifti i përsosur,… Keep Reading
Të kujtohet sigurisht-Dahlia Ravikovitch Kur të gjithë largohen mbetem vetëm me poemat, e mia, dhe të tjerëve. Preferoj poemat e shkruara nga të tjerët. Qëndroj në heshtje dhe ndihem e çliruar. Qëndroj. Ndonjëherë dua që të gjithë të largohen. Të shkruash poema është ndoshta diçka e këndshme. Ti je gjithashtu në dhomë dhe muret… Keep Reading
