Franz Kafka Bashkë me dy shokë kishim vendosur që të dielën të bënim një shëtitje, por nuk më doli gjumi fare; ora kaloi dhe kjo është kundër zakoneve të mia. Shokët, të cilët njohnin përpikmërinë time, u habitën nga vonesa. Ata erdhën para shtëpisë, pritën pak aty, pastaj ngjitën shkallët dhe trokitën në derë. Kërceva… Keep Reading
Po të ishte bota për së mbari-Nuhi Sadiku Po të ishte bota për së mbari nuk do të isha ky që jam Bie fjala: Kurrë nuk do të bija në gjumë në orën 3, as do të zgjohesha në orën 6 Do të urreja shiun, do të dashuroja diellin tmerrësisht, por më pak sesa… Keep Reading
Kthimi në shtëpi-Wislawa Szymborska Ai u kthye në shtëpi. Nuk tha asgjë. Megjithëse, ishte e qartë se diçka kishte shkuar keq. U shtri, ashtu i veshur. Mbuloi kokën me batanije. Mblodhi gjunjët. Është gati dyzet vjeç, por jo në këtë çast. Ekziston ashtu siç dikur brenda barkut të nënës së tij, veshur me shtatë… Keep Reading
Etyd-Frederik Rreshpja Degët e drurëve lëkunden fluror Mbi ballin e pjerrët të çative, S’ka gjë në mos rëntë kësaj nate dëborë Do bjerë në kujtesën e fëmijëve! Keep Reading
Leximet poetike-Wislawa Szymborska Të jesh boksier, apo të mos jesh fare aty. O Muzë, ku janë turmat tona të vrullshme që ngjishen e shtyhen? Gjithë-gjithë; dymbëdhjetë persona në dhomë; tetë karrige bosh erdhi koha ta fillojmë këtë çështjen kulturore. Gjysma hyri brenda se filloi të binte shi, pjesa tjetër janë kushërinj. O Muzë. Gratë e… Keep Reading
Çfarë më kujtojnë Krishtlindjet-Shpëtim Selmani Një ushtar amerikan, paqeruajtës, me buzët prej qumështi, që më përbuzte. Krishtlindjet më japin ndjenjën e inferioritetit, ndjenjën e europianizmit dhe të familjeve të përsosura, që shpërndajnë dhuratat të lumtur, të mallëngjyer dhe të gatshëm për sfida, të gjithë me psikologjinë e suksesit në duar. Krishtlindjet më kujtojnë një… Keep Reading
Faqja e fundit e ditarit-Brikena Qama Asnjëherë nuk munda të gjej atë skutën e fshehtë për këpucët e mikut. Ç’arrija, ishte thjesht një vonesë shoqëruar me ngazëllimin e tyre e zhgënjimin tim, deri kur kuptova se kurrfarë vlere s’kishte ajo skutë. Kush do të ikë e bën dhe pa këpucë. _________ (“Titulli i kujtimeve… Keep Reading
Heinrich Böll Ajo nuk ishte derë, qenë thjesht ca dërrasa mbërthyer lirshëm së bashku dhe mbyllej nga një lak prej teli, varur mbi një gozhdë në shtyllën e derës. Burri ndali dhe priti. Është vërtet turp, mendoi ai, që një grua duhet t’i rritë fëmijët e saj aty. Ai ngriti ngadalë lakun e telit nga… Keep Reading
Udhëtim-Herman Çuka Të gjithë kemi brenda një Mekë, të cilës i falemi për mëkatet, dhe të ardhme, një Jerusalem, ku vëmë pusullkat e lutjeve t’ëndrrave, në vrimat e mureve. Një Holokaust loti e mërmërimash, për humbjet prej vdekje vdekjes, e vdekjes prej njeriut. Një mashtrim prej Eden-i që na mbush boshllëkun me dritën e… Keep Reading
Heinrich Böll Jo, ju jo, – tha roja ashpër. – Pse? – pyeta unë. – Sepse është kundra rregullave. – Pse është kundra rregullave? – Sepse është, shok, ja pse; pacientët nuk lejohen jashtë. – Por, – thashë unë me krenari, – unë jam një prej të plagosurve. Roja më hodhi një vështrim përbuzës. –… Keep Reading
