Dashuria-Niels Hav A është një fjalë kaq e madhe apo unë ia zura frymën? Dashuria, çfarë është në fund të fundit? Në jetë, shumë njerëz shkëmbejnë dashuri të madhe, për para. Unë të dua, dhe ti ma heq prizën. Unë të dua, dhe ti e flak librin tim pas krahëve. Unë të dua, dhe… Keep Reading
DIKUSH-JORGE LUIS BORGES Një njeri i rrahur prej kohës, një njeri që nuk pret më as vdekjen (statistika janë provat e vdekjes dhe s’ekziston askush që të mos e ketë fatin të jetë i pavdekshmi i parë), një njeri që ka mësuar t’i jetë mirënjohës lëmoshës së thjeshtë të ditëve: gjumit, rutinës, shijes së… Keep Reading
Heinrich Böll Miku im, Witt-i, ka një profesion të çuditshëm: ai nuk ka frikë ta quajë veten autor, thjesht sepse ka ca njohuri latente në drejtshkrim, zotëron në mënyrë të vagët ca rregulla gramatikore dhe së fundmi shtyp njërën faqe pas tjetrës me ushtrime stilistikore, të cilat ai i quan dorëshkrim sapo ka siguruar mjaftueshëm… Keep Reading
“Godzilla” në Mexico City-Roberto Bolaño Hapi veshët mirë, biri im: askush nuk e hetoi kur bombat po lëshoheshin mbi Mexico City. I helmët u bë ajri rrugëve dhe dritareve të hapura. Ti sapo pate ngrënë dhe po shikoje filma vizatimorë në televizion. Unë po lexoja në dhomën e gjumit matanë kur e mora vesh… Keep Reading
Engjëj dhe portokaj-Edvin Thomollari Portokajve që lagen nga shiu nëpër tezga, u kalojnë pranë engjëj bipolarë, që vazhdojnë rrugën nëpër shi. Dhe ecin mbi lëkurën e qytetit, që i ngjan lëkurës së portokajve, shiu lag arkat përplot dhe mushamanë e shitësit. Engjëjt e tejdukshëm, në plazmën e mjegullës, lindin të tjerë. Në mëngjes kur… Keep Reading
Gratë e Kopenhagenit-Niels Hav Kam rënë prapë në dashuri, këtë herë me pesë gra të ndryshme gjatë një udhëtimi në autobusin nr 40 nga Njalsgade në Østerbro. Si është të fitosh kontroll mbi jetën e dikujt tjetër në ca rrethana? Njëra kishte veshur një pallto gëzofi, tjetra një palë çizme wellingtons Një prej tyre… Keep Reading
Disa njerëz-Wislawa Szymborska Disa njerëz ikin prej disa njerëzve të tjerë. Diku në ndonjë vend nën diell dhe nën disa re. Ata lënë pas diçka nga gjithçkaja e tyre, fusha të mbjella, ca pula, qen, pasqyra në të cilat tashmë zjarri sheh reflektimin e tij. Në kurrizin e tyre ka shtamba dhe dëngje, sa… Keep Reading
Heinrich Böll Nuk e di sesi mundi të ndodhte; tekefundit unë nuk jam më fëmijë, jam gati pesëdhjetë vjeç dhe duhej ta kisha ditur se çfarë po bëja. Megjithatë e bëra dhe para së gjithash; atëherë kur nuk isha në shërbim dhe kur, në fakt, nuk duhej të më ndodhte asgjë më shumë. Por ja… Keep Reading
In the mood for love-Edvin Thomollari Ne u takuam të pasnesërmen e Hiroshimës, përqafimi ynë ishte i shkurtër dhe i fortë, siç janë haikut e tyre të famshëm. Zgjodhem rrugën e qershive, larg metrove, ku djemtë me kollare janë shtrirë stolave, të shteruar nga nervat. Zgjodhëm rrugën e qershive në pranverë, larg qyteteve të… Keep Reading
Retë-Wislawa Szymborska Duhet të jem vërtet e shpejtë për të përshkruar retë – mjafton një grimë sekonde që ato të fillojnë të shndërrohen në diçka tjetër. Tipari i tyre dallues: ato nuk përsëritin asnjë trajtë, nuancë, pozë apo ujdi të vetme. Të parënduara nga barra e kujtesës së çdo lloji, ato lundrojnë lehtësisht përmbi… Keep Reading
