Babilonia e Madhe pjell-Bertolt Brecht

Babilonia e Madhe pjell-Bertolt Brecht

 

Kur i erdh koha ajo u tërhoq në dhomën e saj më të thellë dhe e rrethoi veten me doktorë e me orakuj.

Pati pëshpërima. Burra solemnë hynin në shtëpi me fytyra të rënda dhe dilnin me fytyra plot ankth e të zbehur. Dhe çmimi i grimit me ngjyrë të bardhë dyfishohej në shitoret e bukurisë.

Në rrugë u mblodh populli dhe rrinte nga mëngjesi deri në mbrëmje duke pritur me barkun bosh.

Zhurma e parë që u dëgjua ngjau si një pordhë madhështore që shkundi trarët e çatisë, dhe u ndoq nga një brohorimë madhështore P A Q E ! e cila veç sa e rriti erën e qelbur.

Menjëherë më pas doli një rrjedhë e hollë dhe e ujshme gjaku. E mandj dolën tinguj të tjerë që s’ndaleshin së ndjekur njëri-tjetrin, secili më i tmerrshëm se i mëparshmi.

Babilonia e Madhe volli, dhe kjo tingëlloi si L I R I !, pastaj u koll dhe kjo tingëlloi si D R E J T Ë S I !, pastaj prapë pordhi dhe kjo tingëlloi si Z H V I L L I M ! Dhe u nxor në ballkon, mbështjellë në pelena të përgjakura, një foshnjë që skinjej, dhe iu tregua popullit ndërkohë që binin këmbanat, dhe ai ishte LUFTA.

Dhe pati një mijë baballarë.

 

Përktheu: Arbër Zaimi