Oqean-Edvin Thomollari

 

Ti pluskon në oqeanin tim,
ndërkohë unë dua të shkosh
në fund,
në shtratin e oqeanit tim, ku është
errësirë,
dhe shumë thellë e qetësi.
Ku ka pak alga dhe disa qelqe të
thyera,
dhe unë të mos të të gjej dot,
madje as Zhyl Verni.
Kujtimet nuk kodohen në qeliza truri,
kujtimet pluskojnë në oqeanet tona
dhe përplasen me kujtime të tjera.
Kujtimet bëhen gjallesa marine,
që nuk i afrohen bregut.
Kujtimet janë lodrat e një fëmije autik,
që i fut në kuti pasi ka luajtur në rërë:
cilindra druri, kuba druri, yje druri,
kujtimet janë yje druri…