LAHUTARË TË VERBËR-Neviana Shehi

 

Kënga e pestë e kishte si lajtmotiv të saj
rënien e shirave mbas çdo fund beteje
dhe kjo i nxiste keq fantazitë e mia

Pa ndjerë nisja të rindërtoja diagrame shirash
dhe konture resh inatçore
që s’ngopeshin së shfryri mbi heronjtë e mi epikë

Merrja disa vargje nga eposi
dhe i vendosja mbi plagët e të rënëve
sepse vargjet i ndihmojnë plagët të harrojnë
për disa çaste dhimbjet e tyre
por nuk i shërojnë

Atëherë kam qenë e magjepsur
nga fryma e baladave
dhe heronjve me shikim të ngrirë
dhe besoja tek ta aq shumë
sa shpesh e vishja dhe trupin tim me vargje të tilla

Në të shumtën e rasteve pëlqeja Rolandin
dhe eposin e kreshnikëve
më drithëronte Muji dhe vaji i Ajkunës
sidomos momenti kur bredhat
rënkonin nga bora e madhe

Me pas i rikthehesha si gjithmonë këngës së pestë

Të lexosh epos është si të jesh banore magjish
dhe të takohesh në rrugë një herë në ditë
me lahutarë të verbër

Në këngën e gjashtë dimrat priten
të jenë më të ashpër…