Ditën kur robotët do fillojnë të qajnë-Petraq Risto
Ditën kur robotët do fillojnë të qajnë, ne do ndihemi të mundur
dhe një Krisht, klonuar nga drita, do na ftojë të pimë në pijetore,
të dehemi me mundjen tonë,
mbi tryezat tërë lyrë, të ngrëna nga bërrylat dhe sherret e baballarëve.
Në mëngjes qielli s’është lule vjollcë, do na thonë robotët
dhe ajri do vërtitet rreth nesh, me gjithfarëlloj pyetjesh të gatshme:
Po ç’është atëherë zhgënjimi nga shpejtësia e dritës?
Ç’është një Shekspir naiv, që kërkon të mbytet
në një lumë, krijuar nga çmenduria e Ofelisë?
Pse ëndrrat janë lënë të shkrumbohen nën Diell
e ne, pse joshemi me kokallat e tyre?…
Ditën kur robotët do fillojnë të qajnë ne do ndihemi të mundur
dhe një Krisht, klonuar nga njolla e gjakut, do na ftojë të pimë në pijetore…28 Janar, 2007
(Botuar në vëllimin “Hallelulja”, 2007)
Rekuiem i gruas prej letre-Petraq Risto
Rekuiem i gruas prej letre-Petraq Risto Kur të jesh vetëm me një grua prej letre