Poemat nuk na duan më-Leonard Cohen Poemat nuk na duan më nuk duan të bëjnë dashni me ne nuk duan të jenë më poema Mos na mblidhni, ato thonë Nuk mundemi t’ju ndihmojmë Tashmë nuk ka më peshkim në rrjedhën e lumit madhor të Zemrës Na lini të qetë, thonë, po shndërrohemi në diçka krejt… Keep Reading
Granit Zela Në vitin e shpallur si viti i Heroit tonë Kombëtar, Bibloteka Kombëtare e Shqipërisë pësoi disfatën e kthimit përfundimtar në varrezë librash. Ishte një nga ditët e zakonshme të Marsit 2018, kur tymi i zi i doli Bibliotekës Kombëtare, pasi flakët shpërthyen në katin e tretë të nëndheshëm, dhe përfshinë menjëherë katin e… Keep Reading
KËNGË NGA BRENDA-JULIA DE BURGOS Nuk më kujtohesh! Më ndje! Midis dashurisë tënde dhe shpirtit tim ka vetëm një cicërimë. Lundrojnë të dy sytë e mi në të njëjtën kaltërsi pa fund ku ti vallëzon. Ylberi yt i ëndrrave tek unë është përherë livadh i hapur midis maleve. Një herë humbën ngashërimet e mia dhe… Keep Reading
Kur vdesin hënëzat-Frederik Rreshpja Xhindi i vogël i përrallës Hedh yje në pellgun e hijeve. Te dritarja e gjetheve pashë Hënën e shuar nga shiu Kur vdesin hënëzat, kur vdesin yjet Jam si dikur fëmijë i dhembshur. Qëllon që qaj i vetmuar Mbi dritën e duarve të hënës Qëllon që qaj edhe… Keep Reading
Hans-Joachim Lanksch 1. Jeta Rose Ausländer (Roze Auslender) u lind si Rosalie Beatrice Ruth Scherzer më 11 maj 1901 në Czernowitz (Çernovic) resp. Cernăuţi (Çernëuc), kryeqytet i Bukovinës (= dheu i ahëve) në Republikën e sotme të Moldovës (Moldavisë) që i përkiste herë Austrisë, herë Rumanisë, herë Rusisë. Ishte një trevë ku “jetonin njerëz dhe libra”,… Keep Reading
TË DUA-JULIA DE BURGOS Të dua… dhe ma lëviz kohën e jetës sime pa orë. Të dua në përrenjtë e zbehtë që natën rrugëtojnë, dhe s’pushojnë kurrë së derdhuri yje në det. Të dua në atë mëngjes të shkëputur nga fluturimi i shekujve që e arratisi anijen e tij të bardhë deri në ujërat e… Keep Reading
VJESHTË – Hilde Domin Derëbaba e zogjve po zhgjethnohet. Vjeshta na tremb. Disa nesh ua pikturojnë fytyrën të vdekunve kur largohen ata. Sepse ia kemi frikën dimnit. Nji plakë që qëndronte para nesh na ruente nga era, na ishte gjeth qershori e nanë vdekja e së cilës na zhvesh lakuriq. – Përktheu nga originali: Hans-Joachim Lanksch… Keep Reading
Duhet të kesh një lloj kurajoje të jesh shkrimtare, një kurajo gati fizike, atë lloj kurajoje që të duhet për të kaluar matanë lumit. Kali të hedh në lumë dhe ti duhet të ngjitesh sërish mbi kalë. Notin e mësova duke më hedhur në lumë. Margaret Atwood 1.Pse shkruan? E kam filluar këtë shkrim nëntë… Keep Reading
Luan Rama Në “Kafenenë e Madhe” të Shkodrës, në atë ndërtesë të ulët të stilit venecian ku mblidheshin paria e qytetit, njerëzit gumëzhinin. Kishte rënë shi dhe çuditërisht dielli filloi të nxehte fort. Retë ishin shpërndarë dhe qyteti, me kështjellën e lashtë tutje mbi Bunë dhe majën e Taraboshit përballë, shkëlqente në një dritë të… Keep Reading
Katherine Mansfield Veshur me fustanin e saj blu, me mollëzat e skuqura lehtë, sytë blu të thellë dhe kaçurrelat e arta të kapura lart si për herë të pare ngritur, për të mos e penguar për fluturim, vajza e zonjës Radik dukej sikur sapo kishte zbritur nga kjo parajsë rrëzëllitëse. Shikimi i druajtur, paksa i… Keep Reading
