Vargje për Merilin Monronë-Pierpaolo Pasolini
Prej botës së vjetër e prej botës së re
Kish mbetur veç bukuria, dhe ti
E mjera motërz miturake
Që rend pas vëllezërve më të mëdhenj
Dhe qesh e qan me ta, për t’i imituar,
Ti, motërza më e vogël
Atë bukuri e mbaje veshur me aq përulësi
Dhe shpirti yt prej bije të vegjëlisë
Kurrë nuk e diti se e mbaje veshur
Përndryshe s’do të ish bukuri.Por bota ta mësoi
Kështu që bukuria jote u bë e botës
Prej së frikshmes botë të vjetër, prej së frikshmes botë të re
Kishte mbetur vetëm bukuria, dhe ti
E more me vete, siç merret një buzëqeshje e bindur.
Bindja lyp shumë lotë të gëlltitur,
T’i jepesh të tjerëve, shumë shikime gazmore
Që kërkojnë mëshirën e vet! Kështu pra
E more me vete bukurinë tënde.U zhduk si një dromcë pluhur ari.
Prej idiotes botë të vjetër
Dhe prej së pamëshirshmes botë të re
Kishte mbetur një bukuri që nuk turpërohej
Të tregonte gjinjtë e veckël të motërzës
Barkun e vockël, aq lehtësisht të zhveshur.
Pikërisht prandaj ajo qe bukuri, e njëjta
Që kanë vajzat e ëmbla të botës tënde…
Vajzat e tregtarëve
Fituese konkursesh bukurie në Majemi a Londër.U zhduk si një pëllumbeshë e artë.
Bota ta mësoi
Ndaj bukuria jote nuk ishte më bukuri.
Por ti vazhdove të ishe fëmijë
E papjekur, si lashtësia, mizore si e ardhmja
E mes teje e bukurisë tënde të pronësuar prej Pushtetit
U vendos gjithë idiotësia dhe mizoria e së tashmes.
E mbaje gjithnjë me vete, siç mbahet një buzëqeshje ndër lotë,
E paturp prej përtesës, e pafytyrë, prej bindjes.U zhduk si një pëllumbeshë e bardhë, e artë.
Bukuria jote e mbijetuar e botës së vjetër
E kërkuar prej botës së ardhme, e pronësuar
Prej botës së tashme, u bë sëmundje vdekjeprurëse.Tashti vëllezërit e mëdhenj më në fund kthejnë fytyrën
I ndalin për një çast lojërat e tyre të nëmura
Dalin prej shpërqendrimit të tyre të palodhshëm
Dhe pyesin: “A është e mundshme vallë që Merilina
E vockla Merilinë, të na ketë rrëfyer udhën?”Tani je ti
Ajo që s’vlen më hiç, e mjera, me buzëqeshjen e saj
Je ti e para përtej dyerve të botës
Së braktisur në fatin e saj vdekatar.Përktheu: Arbër Zaimi
