TË DUA-JULIA DE BURGOS

TË DUA-JULIA DE BURGOS

Të dua…
dhe ma lëviz kohën e jetës sime pa orë.

Të dua
në përrenjtë e zbehtë që natën rrugëtojnë,
dhe s’pushojnë kurrë së derdhuri yje në det.

Të dua
në atë mëngjes të shkëputur nga fluturimi i shekujve
që e arratisi anijen e tij të bardhë deri në ujërat e qeta
ku të trishtuar notonin, zëri yt dhe kënga ime.

Të dua
në dhimbjen pa lot që kaq net i ka rrëmbyer gjumit
në qiellin e anasjelltë në bebëzat e mia që të të shoh kozmike,
në zërin e zbrazur të zhurmës sime shekullore që po shembet.

Të dua
(klithmë nate të bardhë…)
në pagjumësinë që mendohet
nga e cila në zogj është kthyer shpirti im.

Të dua…
Dashuria ime rrjedh e lehtësuar prej shprehjesh dhe rrugësh,
duke thyer hije dhe duke arritur imazhin tënd
që nga pika e çiltër ku jam bar dhe tinguj zogjsh.

Përktheu: Bajram Karabolli

Piktura: Galileo Chini-“Dashuria”