Poezi Vertikale-Roberto Juarroz 52 Sot nuk bëra asgjë. Por brenda meje u bënë shumë gjëra. Zogj që nuk ekzistojnë gjetën folenë e tyre. Hije që ndoshta ekzistojnë gjetën trupat e tyre. Fjalë që ekzistojnë rifituan heshtjen e tyre. Të mos bërit asgjë e shpëton ndonjëherë ekuilibrin e botës, duke vendosur diçka që peshon… Keep Reading
Poezi vertikale-Roberto Juarroz Jemi kopja e një teksti që kurrë s’do të hidhet në të pastër. Me fjalë të fshira, të përsëritura, të shkruara keq e madje edhe me gabime ortografike. Me fjalë që presin, siç presin gjithë fjalët, por këtu të braktisura, dyfish të braktisura mes kufijsh të çrregullt dhe të ngurtë. E… Keep Reading
Poezi Vertikale-Roberto Juarroz 17 Duhet të biem dhe s’mund të zgjedhim ku. Por ekziston një formë e erës mes flokëve, një pushim i çastshëm i goditjes, një kënd i krahut që mund ta përthyejmë ndërsa biem. Është thjesht caku i një shenje, skaji i pamenduar i një mendimi. Por mjafton për të shmangur thellësinë… Keep Reading
Poezi vertikale-Roberto Juarroz E TRETA POEZI VERTIKALE (1965) 2 Tjetri që mban emrin tim ka filluar të mos më njohë. Zgjohet aty ku mua më zë gjumi, ma dyfishon bindjen se unë mungoj, zë vendin tim sikur tjetri të isha unë, më kopjon në qelqnajat që s’i duroj dot, m’i thellon zgavrat e braktisura, i… Keep Reading
Roberto Juarroz-(1925 – 1995) 69 Çdokush ikën si të mundet, disa me gjoksin gjysmëhapur, të tjerë vetëm me një dorë, disa me kartën e identitetit në xhep, të tjerë me të në shpirt, disa me hënën e vidhosur në gjak dhe të tjerë pa gjak, pa hënë, pa kujtime. Çdokush ikën edhe pse nuk mundet,… Keep Reading
