Një poezi nga Mariklena Niço
atë pikë shikoj, atë pikë në mes të paqartësisë
në mes të territ që fsheh afshe, erëza, bimë që lëshojnë tym dehës ndërsa digjen, digjen
me zjarr që s’më rrëfehet
s’rrëfehem as unë veç
përthithem, përthithem prej asaj pike
që hapet vijë, lakohet rreth, përthellet rrathë
kthehet hon, më pushton, më merr
jetoj në gjeometrinë e misterit si
një shqisë e vetme, një
rreth i terrtë
një
Një poezi nga Mariklena Niço
Një poezi nga Mariklena Niço dhe vijnë atobalerinat kurmvjollcë, të athëta lakohen përreth teje që
